Μοιραία λάθη
Τα δέντρα είναι πανάρχαια πουλιά
Που δεν τα΄αφήσαν να πετάξουν
Στις κρίσιμες ώρες της δημιουργίας
Κι εκείνα το αποδέχτηκαν.
Γι΄ αυτό έρχονται και κουρνιάζουν
Στα κλαδιά τους τα πουλιά
που αντισταθήκανε
Κερδίζοντας τον ουρανό.
Σύμφωνα με άλλη άποψη
Τα δέντρα είναι τα σκελετωμένα χέρια των νεκρών
Που ξεφυτρώνουν αθόρυβα απ΄το χώμα
Και μας προσφέρουν ταπεινά
-με μόνο αντάλλαγμα να μας αγγίξουν φευγαλέα-
Τους εύγευστους καρπούς που κλέβουν
Από τους κήπους του Επέκεινα.
Κατερίνα Καριζώνη
4 comments:
Μία άλλη γεμάτη συναίσθημα οπτική. Τόσο λιτή, τόσο πεζολογική γραφή που όμως αφήνει το συναίσθημα να ρέει αφειδώς.
Σ΄ευχαριστώ πολύ Δείμε του πολίτη
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ! Όταν γράφεις έτσι με τρελαίνεις κυριολεκτικά. Το ίδιο ένιωσα και για το άλλο ποιήμα που μου χάρισες για τον "Ύπνο των αγαλμάτων". Έλαβα το βιβλίο σε ηλκεκτρονική μορφή και το οοίημά σου κοσμεί την αρχή του βιβλίου!
Τέλεια.Ανυπομονώ να το διαβάσω!
Post a Comment