Tuesday, January 11, 2011

Μοιραία λάθη



Τα δέντρα είναι πανάρχαια πουλιά

Που δεν τα΄αφήσαν να πετάξουν

Στις κρίσιμες ώρες της δημιουργίας

Κι εκείνα το αποδέχτηκαν.

Γι΄ αυτό έρχονται και κουρνιάζουν

Στα κλαδιά τους τα πουλιά

που αντισταθήκανε

Κερδίζοντας τον ουρανό.


Σύμφωνα με άλλη άποψη


Τα δέντρα είναι τα σκελετωμένα χέρια των νεκρών

Που ξεφυτρώνουν αθόρυβα απ΄το χώμα

Και μας προσφέρουν ταπεινά

-με μόνο αντάλλαγμα να μας αγγίξουν φευγαλέα-

Τους εύγευστους καρπούς που κλέβουν

Από τους κήπους του Επέκεινα.



Κατερίνα Καριζώνη

4 comments:

ο δείμος του πολίτη said...

Μία άλλη γεμάτη συναίσθημα οπτική. Τόσο λιτή, τόσο πεζολογική γραφή που όμως αφήνει το συναίσθημα να ρέει αφειδώς.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΙΖΩΝΗ said...

Σ΄ευχαριστώ πολύ Δείμε του πολίτη

Νίκος Διακογιάννης said...

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ! Όταν γράφεις έτσι με τρελαίνεις κυριολεκτικά. Το ίδιο ένιωσα και για το άλλο ποιήμα που μου χάρισες για τον "Ύπνο των αγαλμάτων". Έλαβα το βιβλίο σε ηλκεκτρονική μορφή και το οοίημά σου κοσμεί την αρχή του βιβλίου!

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΙΖΩΝΗ said...

Τέλεια.Ανυπομονώ να το διαβάσω!