Ποιητής, συγγραφέας και ένας από τους σημαντικότερους Αναγεννησιακούς μαζί με τον Δάντη και τον Πετράρχη, ο Βοκάκιος γεννήθηκε αυτές τις μέρες του Ιουνίου. Με τα έργα του απορρίπτει την κατεστημένη σκέψη αλλά και γραφή και σε μια εποχή όπου ο άνθρωπος δεν έπρεπε να απολαμβάνει ο ίδιος μιλά για την χαρά και τον έρωτα ξεσκεπάζοντας τολμηρά τα ανθρώπινα πάθη.
Για τον τόπο γέννησης του υπάρχουν πολλές θεωρίες όπως και για την μητέρα του. Ο Τζιοβάνι Βοκάκιος μεγάλωσε στην Φλωρεντία. Ήταν νόθο παιδί ενός πλούσιου εμπόρου ο οποίος τον αναγνώρισε και τον πήρε μαζί του. Στα 1327 πήγε στην Νάπολη για να ασχοληθεί με τον εμπόριο και τα οικονομικά. Όμως ο Βοκάκιος προτίμησε τις νομικές σπουδές καθώς του έδιναν μεγαλύτερη ελευθερία για μελέτη και αργότερα εγκατέλειψε και αυτές για να ασχοληθεί αποκλειστικά με την λογοτεχνία. Το 1334 άρχισε να γράφει έργα και ποιήματα ενώ άρχισε να μελετά και τους αρχαίους κλασικούς συγγραφείς. Το 1350 γνώρισε τον Πετράρχη τον οποίο αποκαλούσε και δάσκαλό του.
Από τα γνωστότερα του έργα είναι το «Δεκαήμερο» και «Το Περί διασήμων γυναικών». Συγκεκριμένα, από τις 850 σελίδες του «Δεκαήμερου παρελαύνουν δέκα ημέρες, δέκα πρόσωπα, 100 ιστορίες. και πλήθος περιστατικών. Το έργο αυτό είναι ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, μέσα από το οποίο παρουσιάζονται με συναρπαστικότατο τρόπο τα ήθη της εποχής εκείνης. Επιπλέον, το Δεκαήμερο του Βοκκάκιου αποτελεί σημαντικό σταθμό στην παγκόσμια λογοτεχνία, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι το πρώτο επώνυμο έργο καθαρής λογοτεχνικής πεζογραφίας.
Ο Βοκάκιος χάραξε επίσης και την λογοτεχνία με τα έργα του,όπως με το Δεκαήμερο με το οποίο έδωσε το πρότυπο της νουβέλας. Απ την αφηγηματική του τέχνη, έβγαλαν αργότερα τους κανόνες αυτού του λογοτεχνικού είδους, που ουσιαστικά είναι το πρώτο είδος πεζογραφίας που καλλιεργήθηκε και από αυτό διαφοροποιήθηκαν το μυθιστόρημα και το διήγημα.
Για τον Βοκάκιο και το έργο του έχουν πει υπήρχαν σε όλους τους λατινικούς λαούς διηγήματα με διάφορα ονόματα, αλλά δεν υπήρχαν ούτε το διήγημα ούτε ο διηγηματογράφος που θα μπορούσε να ενώσει τις χωριστές διηγήσεις και να τις δέσει σ' έναν οργανικό κόσμο. Αυτό το δέσιμο το δημιούργησε ο Βοκάκιος( από το βιβλίο "Ιστορία της ιταλικής λογοτεχνίας" του Francesco de Sanctis) Ο Βοκάκιος έδωσε οριστική μορφή στην τοσκανική γλώσσα. Ενώ ο Βολταίρος είχε πει « Η ιταλική γλώσσα, τελειοποιημένη από τον Βοκάκιο και τον Πετράρχη, δε δέχτηκε άλλες μεταβολές, ενώ όλοι οι άλλοι λαοί της Ευρώπης, ακόμα και οι Έλληνες, άλλαξαν το γλωσσικό τους ιδίωμα». Ο Βοκάκιος θεωρείται ο διαμορφωτής της τοσκανικής γλώσσας.
Σε αντίθεση με σύγχρονούς του συγγραφείς οι οποίοι πρόβαλλαν στα έργα τους τις μεσαιωνικές αξίες της ιπποσύνης, της ευσέβειας και της ταπεινότητας ο Βοκάκιος διακρίνονται για τον ρεαλισμό, την έμπνευση, την εξυπνάδα και την προσγείωσή τους στην πραγματικότητα της εποχής τους. Στα έργα του κυριαρχεί ένας κόσμος αστείος και γεμάτος χάρη και ερωτοτροπία. Για αυτό και κατηγορήθηκε από πολλούς για αισχρότητα ελευθεροστομία και ότι άφηνε τις γυναίκες να λένε πράγματα που δεν ταιριάζουν στα αφτιά ή στο στόμα μιας τίμιας γυναίκας. Ο ίδιος πάντως στο τέλος του «Δεκαημέρου» αναφέρει: «Δεν υπάρχει πράγμα τόσο άτιμο που να προσβάλλει, εάν αυτό λέγεται με τίμια λόγια: και αυτό μου φαίνεται ότι εδώ το έχω κάνει αρκετά καλά».
Ο Βοκάκιος πέθανε στις 21 Δεκεμβρίου του 1375 από προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν αρκετό καιρό. Τα τελευταία χρόνια είχε κάνει στροφή ξανά στα ήθη που τόσο μέσα από τα έργα του διακομώδησε και απέρριψε, απογοητευμένος από τον έρωτα που τόσο ύμνησε σε μια εποχή όπου ο άνθρωπος ήταν καταδικασμένος να χαίρεται μόνο μετά τον θάνατό του.
No comments:
Post a Comment