Sunday, June 5, 2011

KOKKINOΣΚΟΥΦΙΤΣΑ

Kαλησπέρα σας,

Ζω εδώ και χρόνια στην κοιλιά του λύκου

με χωνεύει μαζί με το σπιτάκι του δάσος

την πεθαμένη γιαγιά μου και τα αντεστραμμένα δέντρα

θα καταλάβατε φυσικά ποια είμαι

είμαι εκείνη που καταβρόχθισε ο λύκος

και σκίζει συστηματικά τα γράμματά σας

που επιχειρούν ακόμα να με πείσουν

πως όλα αυτά συνέβησαν τυχαία

και πως κανείς δεν φέρει την ευθύνη

μάλιστα κάποιοι αφελείς επιμένουν

πως είναι αναστρέψιμα τα πράγματα

και πως υπάρχουν ελπίδες,..…τάχα, τι αστείο..

για όσους έχουν φαγωθεί.


Δεν ωφελεί πια να απαντώ στα ψέματά σας

κι ούτε έχω λόγο βέβαια να επιστρέψω

αισθάνομαι ασφάλεια στην κοιλιά του ζώου ,

αν εξαιρέσεις τα γαστρικά του υγρά

που ανοίγουν πάνω μου μεγάλες τρύπες

καμιά φορά ακούω και την καρδιά του

σαν μακρινή και πένθιμη καμπάνα

άλλοτε πάλι μ΄ επισκέπτεται η γυναίκα του

φορώντας μια τεράστια ματωμένη κάπα .



Κατερίνα Καριζώνη


2 comments:

Νίκος Διακογιάννης said...

Καλά, αν δεν είναι αυτό ανατρεπτικό, τότε ποιο είναι; Υπέροχο. Ποτέ δεν θα μπορούσα να κάνω μια τέτοια προέκταση σε ένα χιλιοειπωμένο -κι ίσως γι' αυτό το λόγο- παραμύθι. Να 'σαι καλά!

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΙΖΩΝΗ said...

σ΄ευχαριστώ Νίκο μου.Ίσως μ΄επηρέασαν οι αγανακτισμένοι.