[Δεσποτεία] Της Κατερίνα Καριζώνη
Στον Άλκη
Ο θάνατος είναι συνεπής τον Σεπτέμβρη
κι εσύ ανάβεις με τους στίχους σου τσιγάρο
ψάχνοντας για τους σπόρους των ονείρων σου
σε μάντρες με παλιά σιδερικά
πέφτει ένα ψιλό χιόνι στα μαλλιά
και στα ποιήματα
στα έρημα μηχανουργεία της καρδιάς σου
χιονίζει άγριες ενοχές, χιονίζει λάθη
χιονίζει τα χαμένα χρόνια σου
περνούν βασίλισσες οι ψεύτικες ελπίδες σου
μέσα σε άμαξες από χρυσόχαρτο και φεύγουν
περνούν οι μαύροι χαρταετοί των παιδικών σου χρόνων.
Στις εργατικές συνοικίεςο θάνατος είναι πιο συνεπής, επιμένεις
υπάρχει θετική συσχέτιση
ανάμεσα στην φτώχεια
και στο πλήθος των νεκρών
φτάνει μια βόλτα στις φτωχογειτονιές
για να σε πείσει
χρόνια δουλεύω στα εκχιονιστικά μηχανήματα και ξέρω
πως κάνει κρύο στις τάξεις των ανέργων
φυσάει ένας παγωμένος αέρας ασταμάτητα
στα φύλλα των μαρξιστικών βιβλίων χειμωνιάζει
έρχονται απ’ το βορρά
καμιόνια φορτωμένα μίσος
έρχονται λιωμένοι στρατοί από μολύβι
γυναίκες από βρόμικο αλάτι
έρχεται η δεσποτεία των ανήλιων ημερών. [Από το ανθολόγιο "Ρεσάλτο"] artworks : Renato Tamaoki
2 comments:
Αναρωτιέμαι τελικά,Κατερίνα, τι θα μας σώσει, η μέσα μας πίστη ή το παράδοξο των ημερών…
H μέσα μας πίστη
Post a Comment