OI ΤΡΕΙΣ ΣΚΙΕΣ

Είναι  ένα  γλυκό  φως  που  εισχωρεί

Απ΄τα  παράθυρα  του  φθινοπώρου

Και  φωτίζει  τις  σκιές

Καθώς  αναδύονται  κάθε  απόγευμα

Στον ασβέστη    του  τοίχου.

Η  μια  κρατάει   ένα φανάρι   και  το  κραδαίνει

Σα  να  μoυ  γνέφει  από  μακριά   

Η  άλλη   σκύβει    σε  μια   ραπτομηχανή

Και   γαζώνει  ένα  απέραντο  πέπλο

Η  τρίτη   παίρνει  άλλοτε   το  σχήμα  του  λύκου

Κι   άλλοτε  του  κύκνου

Μοιάζουν  με  αίνιγμα  αυτές  οι  τρεις  σκιές

Που   επισκέπτονται    κάθε  σούρουπο   τον  τοίχο  μου

Χωρίς  να  θέλουν   κάτι  συγκεκριμένο  να  μου  πουν.

Ίσως   να  είναι   τρεις  αρχαίες  μάντισσες        

Ή   κάποια    άγνωστη   ασθένεια  των  ματιών

Ίσως   μια    παρενέργεια   της  ποίησης  που  επιμένει          

Να   μου  θυμίζει   το  ασπρόμαυρο   του  κόσμου  .