Κατερίνα Καριζώνη: «Οι περισσότεροι άνθρωποι βολεύονται στις εύκολες λύσεις»
Η Θεσσαλονίκη είναι μία μαγευτική πόλη, η οποία έχει παράδοση στο να γεννά σημαντικούς καλλιτέχνες, αλλά και να δίνει απλόχερα τροφή για βαθυστόχαστες, λυπημένες σκέψεις. Το εΜΜΕίς αυτή τη φορά αποφάσισε να γνωρίσει μία από τις γνωστότερες συγγραφείς της συμπρωτεύουσας. Μία γυναίκα που ακροβατεί ανάμεσα στο ιστορικό μυθιστόρημα και την ποίηση, την Κατερίνα Καριζώνη. Μιλήσαμε μαζί της τόσο για το καινούριο της δημιούργημα «Το τραγούδι του ευνούχου», αλλά και για τη Θεσσαλονίκη, την οποία έχει παρομοιάσει με την Γκόθαμ Σίτυ στο βιβλίο της «Βαλς στην ομίχλη».
1. Τι είναι για σας η λογοτεχνία;
- Μετά από τόσα χρόνια ασχολίας με τη λογοτεχνία είναι πια για μένα τρόπος ζωής. Ωστόσο πιστεύω πως η λογοτεχνία, όπως και οι άλλες μορφές τέχνης, είναι οι τελευταίοι θύλακες ονείρου που μας απέμειναν και που μπορούν να μας στηρίζουν μέσα στην γκρίζα καθημερινότητα .
2. Ποιο ήταν το έναυσμα που οδήγησε στη συγγραφή του νέου σας μυθιστορήματος «Το τραγούδι του ευνούχου»;
- Το έναυσμα ήταν ένα κεφάλαιο σε κάποιο βιβλίο βυζαντινής ιστορίας που αναφερόταν στους ευνούχους και κυρίως στους καστράτους που έψαλλαν στις εκκλησιαστικές χορωδίες. Το θέμα με σόκαρε αλλά και με γοήτευσε .Όταν μάλιστα διάβασα μια αποστροφή για ένα ορφανοτροφείο ευνούχων που υπήρχε στην Κωνσταντινούπολη, τότε ένιωσα πως είχα βρει τι θα γράψω . Εκείνο που έμενε ήταν να ερευνήσω την εποχή και την περιοχή. Κι έτσι ξεκίνησε το ταξίδι.
3. Σε μια συνέντευξή σας δηλώσατε ότι ο πρωταγωνιστής του βιβλίου, ο Ρος, δεν καταφέρνει ουσιαστικά να ξεφύγει από τη μοίρα. Μπορούμε τελικά να της ξεφύγουμε;
- Φοβάμαι πως όχι, γιατί δεν είμαστε πάντα σε ετοιμότητα όταν οι ευκαιρίες περνούν από μπροστά μας. Πρέπει να είσαι σε διαρκή επαγρύπνηση και, δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι βολεύονται στις εύκολες λύσεις ή δεν είναι σε θέση να έρθουν σε ρήξη με τις συμβατικότητές τους την κρίσιμη στιγμή έτσι ώστε να αλλάξουν τη μοίρα τους.
4. Από τα βιβλία που έχετε γράψει, ποιο σας αρέσει περισσότερο;
- Δύσκολη ερώτηση για έναν συγγραφέα. Απαντώντας συναισθηματικά θα διάλεγα «το Μεγάλο Αλγέρι» γιατί αναφέρεται στη βεντέτα της οικογένειάς μου που έχει ρίζες απ’ τη Μάνη, εξαιτίας της οποίας έφυγε και εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για αληθινή ιστορία και έχω γνωρίσει τα πρόσωπα αυτά, όσο ακόμα ήταν εν ζωή στη Μάνη.
5. Το «Βαλς στην ομίχλη» επανακυκλοφορεί για τέταρτη φορά. Γιατί πιστεύετε ότι οι αναγνώστες αγάπησαν τόσο αυτό το βιβλίο;
- Γιατί είναι η ιστορία της παλιάς Θεσσαλονίκης, η οποία έχει πάντα ενδιαφέρον για τους αναγνώστες και κυρίως γι’ αυτούς που μένουν στην πόλη μας, ενώ ταυτόχρονα είναι κι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Επομένως διαβάζεται σε δύο επίπεδα, πιθανόν και σε περισσότερα, καθώς κάθε αναγνώστης έχει τα δικά του προσωπικά κριτήρια.
6. Εφόσον η Θεσσαλονίκη έχει κοινά στοιχεία με τη Γκόθαμ Σίτυ, τότε ο «Σκοτεινός Ιππότης» που κρύβεται;
- Μέσα μας.
7. Τα τελευταία χρόνια ασχολείστε κυρίως με το ιστορικό μυθιστόρημα. Πώς προέκυψε αυτό το θέλω;
- Η Ιστορία με γοητεύει αφάνταστα. Το διδακτορικό μου ήταν στην Οικονομική Ιστορία, αλλά υπάρχει και κάτι άλλο βαθύτερο: η αναμέτρηση με το χρόνο και κυρίως το παρελθόν και η περίεργη σχέση που γεννιέται ανάμεσα στον συγγραφέα και τον ιστορικό χρόνο, η οποία εγείρει πολλαπλά υπαρξιακά ζητήματα και σε κάνει να προβληματιστείς για το νόημα της ζωής και των ανθρώπινων πεπραγμένων . Πέρα απ’ αυτά, όμως, η Ιστορία είναι γνώση και το ιστορικό μυθιστόρημα την προσφέρει μέσα από τη λογοτεχνική αφήγηση που την κάνει πολύ πιο εύληπτη και απολαυστική.
8. Τι αγαπάτε περισσότερο την ποίηση ή την πεζογραφία;
- Για να είμαι ειλικρινής πιο πολύ αγαπώ την ποίηση, αλλά αυτήν δεν την αγαπούν πολύ οι αναγνώστες. Έτσι προσπαθώ να την περάσω μέσα απ’ την πεζογραφία, ώστε να μπορεί να διαβαστεί με πλάγιο και, για την ακρίβεια, με υπόγειο τρόπο .
9. Γιατί πιστεύετε ότι δεν υπάρχει μεγάλο αναγνωστικό κοινό στην Ελλάδα;
- Γιατί δεν βοηθάει η παιδεία μας σ’ αυτό. Τα παιδιά βγαίνουν αμόρφωτα απ’ το σχολείο, χωρίς να γνωρίζουν ούτε καν τη γλώσσα τους , το εκπαιδευτικό σύστημα είναι αποπνικτικό και οι άνθρωποι μαθαίνουν να μισούν το διάβασμα. Όσο για την ελληνική οικογένεια, που ίσως θα μπορούσε να μεταδώσει την αγάπη του βιβλίου , περί άλλων τυρβάζει.
10. Τι προτιμάτε το έντυπο ή το ηλεκτρονικό βιβλίο;
- Το ηλεκτρονικό, που ήδη το διαβάζω εδώ και χρόνια σε e-reader , χωρίς όμως να είμαι και εναντίον του χάρτινου. Τα διαβάζω και τα δύο μανιωδώς.
11. Έχετε κάποιο νέο εγχείρημα στα σκαριά;
- Ναι , αλλά επειδή το θέμα δεν το έχω ξεκαθαρίσει τελείως, δεν θα σας το αποκαλύψω. Θα είναι όμως μια μεγάλη αφήγηση που θα μας ξαναγυρίζει στα χρόνια της Κατοχής και του Εμφύλιου σε συνδυασμό με άλλες πολλές βουτιές στο χρόνο και στην Ιστορία .
12.Τι θα θέλατε να σας φέρει το 2014;
-Περισσότερη τύχη για όλους μας.
Κλείνω το σημειωματάριο. Η συνέντευξη έφτασε στο τέλος. Έξω βρέχει. Μακάρι να είχαμε περισσότερο χρόνο και να αναλύαμε περισσότερα θέματα. Η νύχτα έχει αρχίσει να παίρνει τη θέση του κρατερού ηλίου. Μελαγχολικό βράδυ. «Καθώς, η μέρα σβήνει νωχελικά στην Γκοθαμ Σίτυ και οι ήχοι της καθημερινότητας χάνονται μες στο σκοτάδι, ένας διαφορετικός κόσμος αρχίζει να ξυπνά…» (Μπάτμαν, «Ο σκοτεινός ιππότης»).
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:H Kατερίνα Kαριζώνη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου φοίτησε στη Γερμανική Σχολή. Σπούδασε οικονομικά και είναι διδάκτορας των Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ. Εργάστηκε επί δεκαπέντε χρόνια στην Εθνική Τράπεζα. Έχει εκδώσει μυθιστορήματα, διηγήματα, ποιητικά βιβλία, ιστορικά λευκώματα και βιβλία για παιδιά.
Μυθιστορήματα: “Ο άγγελός μου ήταν έκπτωτος” (1997), “Βαλς στην ομίχλη” (2001), “Τσάι με τον Καβάφη” (2004), “Mεγάλο Aλγέρι” (2006) και “Ο χάρτης των ονείρων” (2011). Διηγήματα: “Ο Μονόφθαλμος και άλλες πειρατικές ιστορίες” (2009). Ποίηση: “Πρωτοβρόχια” (1969), “Διαστάσεις” (1972), “Πινόκιο” (1975), “Αναπάντεχο καλοκαίρι” (1978), “Τσάι και μυθολογία” (1985), “Πανσέληνος στην οδό Φράγκων” (1990), “Τα παγώνια της Μονής Βλατάδων” (1992), “Ο ράφτης Ραντοσλάβ από το 1470″ (2001), “Το θηλυκό πρόσωπο της ποίησης στη Θεσσαλονίκη” (ανθολογία, 2006), “Ρεσάλτο” (2009). Ιστορικά λευκώματα (συμμετοχή): “Θεσσαλονίκη και Εθνική Τράπεζα” (1989) και “Πειρατεία στη Μάνη και στη Μεσόγειο” (2010). Βιβλία για παιδιά: “Χίλιες και μία νύχτες των Βαλκανίων” (1989), “Ο Σαίξπηρ σε 7+2 παραμύθια” (1990), “Η δίκη των παραμυθιών” (1992), “Το ταξίδι του αυτοκράτορα με το χαμένο πρόσωπο” (1993), “Παραμύθια από τις όπερες” (1997), “Το ταξίδι των παραμυθιών” (1998), “Μια φορά κι έναν καιρό σ’ ένα ξέφωτο του δάσους” (2005), “Ο μαγικός αυλός” (2005).
Περισσότερες πληροφορίες για τη συγγραφέα μπορείτε να βρείτε εδώ, καθώς και στον προσωπικό της ιστότοπο.
Στην επίσημη σελίδα των εκδόσεων Καστανιώτη μπορείτε να διαβάσετε και ένααπόσπασμα από «Το τραγούδι του ευνούχου».
No related posts.
No comments:
Post a Comment