ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΙΖΩΝΗ

Το πλοίο φάντασμα

Καμιά φορά τα πρωινά διακρίνω
ένα καράβι να πετάει
στο βάθος του ορίζοντα.

΄Εχει απλωμένα όλα του τα ιστία
φλόκο , παπαφίγκο, γάμπια , παρουκέτο
και γυαλισμένα τα ξύλα και τους γάντζους
και στην κουβέρτα στοιχειωμένους ναύκληρους.
Ένας πλωτάρχης κυβερνάει το τσούρμο
στρίβει το σκάφος σοτοβέντο
και μετά ορθοπλωρίζει
χτυπούν καμπάνες , ρίχνουν αγκουρέτο
απ΄το κατάρτι ο λοστρόμος φωνάζει ένα όνομα.

Κοιτώ το πλοίο-φάντασμα και τρέμω
κάποιος πεθαίνει σήμερα στην πόλη
γι΄αυτό φάνηκε πάλι πάνω από τα σύννεφα
φυσάει γραιγολεβάντες
σκίζει τα πανιά του
σπάζει, τσακίζει κεραίες και τουρκέτα
το πλοίο παίρνει κλίση
και ποντίζεται
κι όλοι μαζεύονται στην προκυμαία μουδιασμένοι.