Νίκος Διακογάννης : Τέρα Άμου , εκδόσεις Αρμός

Μόλις τελείωσα το μυθιστόρημα του Νϊκου Διακογιάννη "Τέρα Άμου". Πρόκειται για ένα κοινωνικό μυθιστόρημα 443 σελίδων , πολυπρόσωπο και πολυδιάστατο που διεισδύει σε βάθος στις ζωές των ηρώων του και σου δίνει την αίσθηση ενός τριαντάφυλλου που ανοίγει σιγά σιγά τα πέταλά του . Ανοίγει αθόρυβα και σε παρασύρει στην γοητεία των χρωμάτων και των νησιώτικων αρωμάτων του , στην μυθολογία των ηρώων του , οι χαρακτήρες των οποίων σμιλεύονται με μεγάλη πειστικότητα και άνεση από τον συγγραφέα τους . Ωστόσο τα αγκάθια ελοχεύουν στον εύθραυστο μίσχο του ρόδου και το ρόδον βρίσκεται εντός μας , μέσα στην ψυχή των ηρώων που παλεύουν να επιβιώσουν σ΄ένα μικρό και αραιοκατοικημένο νησί του Αιγαίου , τη Νίσυρο. Νισύριος και ο συγγραφέας , γι΄αυτό εύστοχος στις περιγραφές των τοπίων , αλλά και στην ψυχογραφία των ηρώων του , προσφέρει μια φαντασμαγορική εικόνα του νησιού και του έμψυχου υλικού του . Το μυθιστόρημα παρά την έκτασή του , διαθέτει αξιόλογη αρχιτεκτονική και αναπάνταχες εναλλαγές που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη και φανερώνουν την πληθωρική και πηγαία αφηγηματική διάθεση και ικανότητα του συγγραφέα του . Εντυπωσιακή είναι και η παράθεση μικρών παραμυθητικών διαλόγων στο τέλος των κεφαλαίων που λειτουργούν σαν στιγμιαίες ανάσες ονείρου στις δύσβατες στροφές της ανθρώπινης μοίρας. Το μυθιστόρημα μιλάει για τις ζωές των καθημερινών ανθρώπων του νησιού , που ερωτεύονται , δρεπετεύουν , πληγώνουν και πληγώνονται , αδικούν και αδικιούνται για να έρθουν στο τέλος αντιμέτωποι με τον ίδιο τους τον θάνατο . Μου άρεσε πολύ το εύρημα με τον καταστροφικό άνεμο που σπρώχνει την θάλασσα στους κήπους των σπιτιών , αντιστροφή του γνωστού στίχου του Ελύτη: ο κήπος μπαίνει στην θάλασσα.΄Ετσι έρχεται να προστεθεί και η εικόνα του συμπαντικού στοιχείου που διεισδύει στην ανθρώπινη μοίρα - ίσως και να την κυβερνάει- προσδίδοντας μια μεταφυσική διάσταση στην πλοκή του μυθιστόρηματος. Το μυθιστόρημα είναι ένας συνδιασμός ρεαλισμού και ονειροπόλησης που καταφέρνει να σε ταξιδέψει αλλά και να σε συγκινήσει ως το τέλος . Είναι απ΄τα λίγα μυθιστορήματα που διάβασα φέτος και μου άρεσαν.