Πώς δε εν χερσί των Ενετών
ήν η Θεσσαλονίκη (1423 μχ)
-------------------------------------
Σαν πούλησε στους Ενετούς την πόλη του
ο Ανδρόνικος*
χτύπησε ένα πρωί την πόρτα του
μια νεαρή γυναίκα
φορούσε άμφια πορφυρά κι ολόχρυσα υποδήματα
ένα γεράκι άγριο πετούσε στα μαλλιά της.
-Η λέπρα είμαι , του φώναξε
ήρθα πενήντα χρυσές χιλιάδες να μου δώσεις,
το αντίτιμο της πόλης που μου έταξες.
Όμως ο Ανδρόνικος
είχε ξοδέψει τα μισά με αυλοκόλακες
και μ΄ελαφρές γυναίκες
κι άλλους τυχάρπαστους.
Κι ο αιώνας ήταν σκοτεινός
κι ήξερε πως στο τέλος δεν θα ξαναγύριζε.
Τότε η γυναίκα τον ΄κοίταξε αμίλητη.
Και γίναν όλα ξαφνικά
παλιές γκραβούρες
και χαμένα χρονικά
και σπάνια χειρόγραφα.
--------------
Ο Ανδρόνικος πούλησε τη Θεσσαλονίκη στους Ενετούς αντί πενήντα χιλιάδων χρυσών νομισμάτων . Σπατάλησε τα μισά σε γλέντια και στη συνέχεια αποσύρθηκε στο Άγιον Όρος όπου έγινε μοναχός. Μετά από λίγο όμως πέθανε χτυπημένος από την λέπρα.
2 comments:
Μήπως τελικά η λέπρα ήταν καθαρότερη από τη λεπρή ζωή που έζησε;;;
Γειά σου onisime!Καλή χρονιά και καλά γραψίματα.
Post a Comment