Μικρό δοκίμιο για τις μυρωδιές

Τα πρόσωπα τα θυμάμαι πιο πολύ απ΄ τις μυρωδιές τους, παρά από τις πράξεις τους . Το ίδιο και τα πράγματα , τους τόπους τα συμβάντα . Εκείνο που πυροδοτεί τη μνήμη , κινητοποιεί τους μηχανισμούς συγκίνησης , δίνει ονόματα και σημασίες στους ίσκιους , σχήματα και μορφές σε όσα χάθηκαν είναι οι αισθήσεις . Αυτές ξεκλειδώνουν την κασετίνα της μνήμης σαν αόρατα και μαγικά κλειδιά κρυμμένα μέσα μας .Η παιδική ηλικία είναι ένας απέραντος χάρτης αισθήσεων και αρωμάτων , ένας ευάλωτος κήπος από μυρωδιές αποθησαυρισμένες στη μνήμη μας .
Θα προσπαθήσω να θυμηθώ μερικές απ΄ αυτές . Καταρχάς η μυρωδιά των σχολικών τετραδίων , της καινούργιας δερμάτινης τσάντας στην αρχή της χρονιάς . Ύστερα η μυρωδιά απ΄ τα ξυμένα μολύβια και τα νάιλον καπλαντίσματα που κόστιζαν δυο δεκάρες . Η μυρωδιά των ξεροψημένων κουλουριών στην αυλή του σχολείου , η μυρωδιά της θερμάστρας πετρελαίου σε συνδυασμό με το άρωμα από τις φλούδες των πορτοκαλιών που έκαιγαν πάνω της . Η μυρωδιά από την είσοδο της πολυκατοικίας μας ανακατεμένη με τις οσμές των φαγητών που μαγειρεύονταν πίσω απ΄ τις πόρτες .Κάθε πόρτα είχε και δικό της άρωμα, σαν ένα στίγμα που συνήθως σημάδευε και τους ανθρώπους που έμεναν πίσω απ΄ αυτήν . Η μυρωδιά της
γαζίας που ήταν τοποθετημένη σε μια γλάστρα στο χωλ και μας υποδεχόταν κάθε φορά που μπαίναμε στο σπίτι . Η μυρωδιά των κλειστών σαλονιών , που άνοιγαν μόνο για τους επισκέπτες και σπάνια για τους ενοίκους του σπιτιού . Η οσμή της ναφθαλίνης στα μάλλινα ρούχα στη ντουλάπα, αλλά και οι μυρωδιές απ΄ τα σώματα των ανθρώπων μες στα ρούχα. Κάθε φόρεμα και μια άλλη οσμή , κάθε κουστούμι κι ένα αλλιώτικο άρωμα. Η μυρωδιά της κλεισούρας που ανέδιδαν τα παλιά ρούχα στα μπαούλα , η βαριά ωστόσο καθησυχαστική μυρωδιά απ΄ τις μάλλινες κουβέρτες της γιαγιάς μου που ήταν όλες πλεγμένες απ΄ τα χέρια της. Η ευωδιά του ξύλου στα πατώματα του σπιτιού της , αλλά και στα σπίτια των φιλενάδων της , η μυρωδιά της αναμμένης ξυλόσομπας . Η ευωδιά των φρέσκων μήλων και των μανταρινιών στη φρουτιέρα το χειμώνα .Τα αρώματα που ανέδιδαν οι τριανταφυλλιές του μπαλκονιού την Άνοιξη , αλλά και το άρωμα των βύσσινων μέσα στα μπουκάλια του λικέρ το καλοκαίρι . Οι μυρωδιές των ιδρωμένων χεριών μέσα στα γάντια και στα καπέλα που είχαν ξεχαστεί στις κρεμάστρες κι ύστερα οι ίδιες οι ανθρώπινες οσμές . ΄Άλλη η οσμή της μητέρας μου , άλλη της γιαγιάς , άλλη του πατέρα . Οι μυρωδιές των αγοριών στο σχολείο που ήταν τελείως διαφορετικές από των κοριτσιών , οι μυρωδιές των δασκάλων και αργότερων των καθηγητών στο γυμνάσιο .Η μυρωδιά των δαμάσκηνων μέσα στο ρύζι και στη γέμιση της γαλοπούλας τα Χριστούγεννα και η ευωδιά των τσουρεκιών και των κόκκινων αυγών το Πάσχα. Η μυρωδιά του οινοπνεύματος , του σιροπιού για το βήχα , του βιξ , της καμφοράς που απλωνόταν στο σώμα μας όταν αρρωσταίναμε . Η οσμή της βρεγμένης γης μετά τη βροχή και των πεσμένων φύλων το Φθινόπωρο .Η μυρωδιά της θάλασσας στην Περαία , των πεύκων στη Χαλκιδική και των ψημένων καλαμποκιών στην πλατεία της Μηχανιώνας . Η μυρωδιά των πρώτων ραντεβού .

Η μυρωδιά του μηχανέλαιου στην ραπτομηχανή της γιαγιάς που άνοιγε κάθε φορά που είχαμε μοδίστρα . Οι μυρωδιές των υφασμάτων ακόμα και των κουρελιών , το άρωμα του καφέ και του πρώτου τσιγάρου , η μυρωδιά του πρώτου φιλιού . Η οσμή των σκουπιδιών που ανέβαιναν μαζί με τις φωνές του δρόμου στο μπαλκόνι και η μυρωδιά απ΄ το θυμίαμα και το λιωμένο κερί στον Άη Δημήτρη , οι μυρωδιές από τα άμφια των παπάδων και από τα μαραμένα λουλουδια που στόλιζαν τον Επιτάφιο . Το άρωμα των παιδικών βιβλίων και των παραμυθιών . Το άρωμα των χαμένων πραγμάτων . Η οσμή των μοναχικών ανθρώπων . Η μυρωδιά της εφημερίδας στα χέρια του πατέρα μου και του κραγιόν στα χείλη της μητέρας . Η μυρωδιά των λέξεων στα στόματα των ανθρώπων που αγαπήσαμε . Η μυρωδιά των ιστοριών τους . Κυρίως αυτή , που παραμένει μέχρι σήμερα αναλλοίωτη.

Κάθε ιστορία έχει την δική της μυρωδιά , κάθε πρόσωπο το ξεχωριστό του άρωμα , κάθε περιπλάνηση τον δικό της μυστικό σκοπό . Κι όλη αυτή η εναγώνια αναζήτηση μέσα απ΄ τους δρόμους της μνήμης , η διαδρομή στις χαμένες αισθήσεις του παρελθόντος , οι παλινδρομήσεις στους διαδρόμους του μυαλού γίνονται με έναν και μοναδικό στόχο να ξαναβρεθεί εκείνη η μακρινή και πολυπόθητη μυρωδιά που μένει μόνο σαν ανάμνηση μέσα μας , η μυρωδιά της αγάπης .