Ηλίας Κεφάλας , Χώμα , χώματα, διηγήματα, εκδόσεις Γαβριηλίδη

΄Ενα βιβλίο με διαμάντια του γραπτού λόγου , όσο κι αν προδιαθέτει για ταπεινά υλικά, ο τίτλος "χώμα , χώματα" , ίσως επίτηδες για να το ανατρέψει στην συνέχεια ο συγγραφέας .Τον Ηλία Κεφάλα τον γνωρίζουμε βέβαια από παλιά όλοι όσοι ενδιατρίβουμε στον σκληροτράχηλο ωστόσο γοητευτικό κόσμο της έντεχνης γραφής. Τον γνωρίζουμε με πολλαπλές ιδιότητες : ως ποιητή , κριτικό , δοκιμιογράφο αλλά και πεζογράφο με πλούσιο ΄συγγραφικό έργο .Σ΄αυτό το βιβλίο του όμως ο Ηλίας Κεφάλας δίνει ρεσιτάλ γραφής διασταυρώνοντας όλα τα είδη του λόγου: ποίηση , δοκίμιο , πεζογραφία , ιστορίες νουάρ, επιστημονικής φαντασίας και τρόμου. Κάτι μεταξύ Εντγαρ ΄Αλλαν Πόε και Παπαδιαμάντη -ο συνδιασμός σπάζει κόκκαλα -αλλά αυτή είναι η αίσθηση που αφήνει στον αναγνώστη η γραφή του Ηλία Κεφάλα. Πρώτη φορά διάβασα διηγήματα με κομμένη ανάσα . Η πρώτη σκέψη που έκανα ήταν ότι επιχείρησε να γράψει ιστορίες τρόμου με άφθονες δόσεις μπλακ χιούμορ , μετά το γύρισε στην ποίηση , λίγο παρακάτω μπήκε στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας , μετά πέρασε στο δοκίμιο και τέλος ξεσήκωσε τις παπαδιαμαντικές τεχνικές .Όλα αυτά μαζί όμως συνδιασμένα με το αφηγηματικό ταλέντο και το συγγραφικό ήθος του Ηλία Κεφάλα μας δίνουν 13 διηγήματα , πρότυπα γραφής του σύντομου αυτού αλλά τόσο περιεκτικού λογοτεχνικού είδους. Δεκατρία Βest. Αν ήταν cd θα είχε γίνει ανάρπαχτο .Δυστυχώς όμως Ηλία το είδος που υπηρετούμε δεν αποδίδει μεγάλους καρπούς , ειδικά το διήγημα και η δύστυχη η ποίηση με την οποία πασχίζω χρόνια κι εγώ .Είναι τόσο άψογα τα διηγήματα αυτά που ο αναγνώστης αισθάνεται αμηχανία μπροστά στο πνευματικό δυναμικό αυτού του τόπου που περνάει συχνά απαρατήρητο ενώ την ίδια στιγμή αποθεώνονται ευτελείς φωνές κι εξυπναδίστικες πένες .Τα διηγήματα του Ηλία Κεφάλα μας ξαναγυρίζουν στους παλιούς και δοκιμασμένους τρόπους γραφής των κλασσικών συγγραφέων και επαναπροσδιορίζουν τα ήθη στην σύγχρονή λογοτεχνία.