Thursday, April 17, 2008

Ένα ποιήμα ξεχασμένο στο βάθος του συρταριού μου

Απόψε θα ξενυχτήσω γράφοντας ποιήματα
----------------------------------------------

Απόψε θα ξενυχτήσω
γράφοντας ποιήματα
δίπλα μου
το παλιό ραγισμένο φως του πορτατίφ
η κραυγή του ρολογιού
το τρίξιμο της μπουκαμβίλιας στον τοίχο
δίπλα μου ο νεκρός
να σιδερώνει αμίλητος
την απέραντη σκιά του .

Απόψε θα ξενυχτήσω
ξετυλίγοντας το μακρύ συρματόπλεγμα των άστρων
φυσώντας μ΄ένα καλάμι πάνω στο χαρτί
ώσπου να αναδυθούν οι φυτείες των λέξεων
κι από κάτω τα ίχνη των λύκων
οι ατμοί του φεγγαριού
μέχρι να φανούν οι ατίθασες χαίτες των αγγέλων
και το μαύρο βαμβάκι της κόλασης.

2 comments:

Λακων said...

Όμορφο και πένθιμο. Λίγοι μπορούν να το πετύχουν.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΙΖΩΝΗ said...

Καλησπέρα Λάκων ! Και σ΄ευχαριστώ.