Tο μυθιστόρημα "΄Ενας χρόνος με τη Μόνα Λίζα" είναι το πρώτο μυθιστόρημα της Ελένης Μπεντίλλα . Την Ελένη την γνώρισα στην Εθνική Τράπεζα όπου εργάστηκα για δεκαπέντε χρόνια , τα πιο σκοτεινά χρόνια της ζωής μου και μάλιστα τα τελευταία πέντε τα πέρασα στο Κεντρικό της Εθνικής , όπου συνάντησα και την συγγραφέα. Βέβαια εγώ με μεγάλη προσπάθεια κατάφερα να φτάσω ως τη σύνταξη - πρόλαβα τη δεκαπενταετία στο παραπέντε κι έτσι σώθηκα κι έσωσα και την ψυχική μου ισορροπία-. Για την Ελένη όμως απ΄ ό,τι ξέρω , τα πράγματα κύλησαν πιο ομαλά στην Τράπεζα. Ωστόσο ήταν κι αυτή απ΄ τις λίγες τυχερές που πρόλαβαν τη σύνταξη, η οποία τώρα ούτε ως μακρινή ανάμνηση δεν μένει.
Ξαναβρεθήκαμε με την Ελένη μετά από λίγα χρόνια κι όταν μου ζήτησε να παρουσιάσω ένα παιδικό βιβλίο της .Τότε μου πρωτομίλησε για το καινούργιο μυθιστόρημα που ετοίμαζε , το σκηνοθετούσε , το πάλευε στο χαρτί , με διάφορες εκδοχές και τεχνικές . Για ένα διάστημα χαθήκαμε .Έμεινα με την εντύπωση πως είχε εγκαταλήψει την προσπάθεια αλλά τελικά και ευτυχώς βέβαια με διέψευσε . Πριν από λίγο καιρό μου τηλεφώνησε γεμάτη ενθουσιασμό και μου ανακοινωσε ότι το παλιό εκείνο σκαρίφημα είχε ολοκληρωθεί και είχε γίνει ένα μυθιστόρημα που εδόθηκε από τι ς εκδόσεις Εμπειρία Εκδοτική με τίτλο "Ενας Χρόνος με τη Μόνα Λίζα". Χαίρομαι για τις προσπάθειες των φίλων στο χώρο των γραμμάτων και των τεχνών και πάντα τις υποστηρίζω. Το μυθιστόρημα το διάβασα απνευστί . Είναι μια σύνθετη ιστορία που εξελίσσεται σε δυο επίπεδα , ΄σ΄ένα πραγματικό και σ΄ένα φανταστικό . ΣΤο πραγματικό έχουμε τα αληθινά πρόσωπα και την ιστορία τους και στο φανταστικό έχουμε ένα παράλληλο μυθιστόρημα που προσπαθεί να γράψει η ηρωίδα με βάσει αυτούς τους ήρωες. Το ένα μυθιστόρημα εγκιβωτίζεται μέσα στο άλλο ή θα έλεγα που αποτελεί μια προβολή της πραγματικής ιστοριας στο χαρτί. Πρωτότυπη τεχνική που αντικατροπτρίζει και την αγωνία της συγγραφέως να ξεμπλέξει τα είδωλα από το πραγματικά πρόσωπα και τους δυο αυτούς παράλληλους κόσμους. Η ηρωίδα αναζητά ένα κορίτσι-μοντέλο μιας φωτογραφίας που είχε βγάλει πριν απο χρόνια και είχε κερδίσει το πρώτο βραβείο σ΄ένα διαγωνισμό φωτογραφίας . Η αναζήτηση περνάει μέσα από τα δυο αυτά επίπεδα και αποτελεί μια τρυφερή ιστορία αναζήτησης του αληθινού μας προσώπου μέσα στα κάτοπτρα της καθημερινής ζωής. Βλέπομε γαρ δια εσόπτρου! Το βιβλίο το παρουσιάζω στις 22 Μαίου στον ΙΑΝΟ Θεσσαλονίκης.
4 comments:
Πάντα πίστευα Κατερίνα ότι τελικά
η αξία ενός ανθρώπου κάπου χάνεται
επειδή ''βολεύεται '' στη σιγουριά του κράτους .Οι καλλιτέχνες γενικά ,οι ποιητές οι συγγραφείς οι ζωγράφοι κτλ πρέπει
να μπορούν απερίσπαστα να διμιουργουν και να ξεδιπλώνουν το θείο δώρο ...δηλαδή το ταλέντο τους..
Εντάξει.. πάνω σ' αυτό μπορεί να πει κανείς πολλά... ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ ..
Αχ, περίπλου πόσο δίκιο έχεις!
κατερίνα μου, κάθε επιτυχία στηνπαρουσίαση στον Ιανό (μας). Τον θεωρώ πια και δικό μου χώρο, χώρο της καρδιάς.
Καλημέρα Περίπλου! Τελικά είναι μεγάλο το πρόβλημα.Ξέρεις πόσα ταλέντα χάνονται επειδή οι δύστυχοι άνθρωποι πρέπει να δουλεύουν σ΄ όλη τους τη ζωή για να βγάλουν το ψωμάκι τους. Εγώ ήμουν απ΄τους τυχερούς.Γι΄αυτό δεν παραπονιέμαι.Το αντίτιμο όμως που σου ζητάει η τέχνη γενικά για να σου αποκαλυφθεί είναι πολύ βαρύ. Αν δεν ξεβολευτείς δεν πρόκειται να την προσεγγίσεις . Δεν υπάρχει δημιουργία εκ του ασφαλούς .Κι όποιοι γυρεύουν ασφάλειες και συμβατικότητες δεν θα συναντήσουν ποτέ τη Μούσα.
Nκο μου , καλημέρα. Σ΄ευχαριστώ για τις ευχές σου. ΆΝτε να τελειώνεις με το δεύτερο βιβλίο σου για να μας ξανάρθεις.
Post a Comment