Δημήτρης Καραβασίλης , Μικρασίας ΄Ερως, μυθιστόρημα , εκδόσεις Αρμός

"Τα δέντρα που φυλλοροούν το φθινόπωρο στην πόλη είναι λιγοστά . Λιγοστά και τα δάκρυα .Για το κίτρινο ετοιμοθάνατο ποτάμι που ανεμοσκορπίζεται στους δρόμους ......Η μοναξιά του καλοκαιριού .Το σκοτείνιασμα της μέρας , η γλυκιά θλίψη του αποχωρισμού.Πάντα μου άρεζε το φθινόπωρο .Το μεταίχμιο . Το φθινόπωρο έχει τα χρώματα της Πατρίδας μου ....Της Μικρασίας ......"
Μοιάζουν να είναι στίχοι ενός ποιήματος αλλά πρόκειται για την εισαγωγή του μυθιστορήματος του Δημήτρη Καραβασίλη , Μικρασίας ΄Ερως, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αρμός. Κι εμένα με συγκινούσε πάντα το φθινόπωρο , η αίσθηση του διλήμματος που έκρυβε η μελαγχολική αυτή εποχή , όπως μου άρεζε και η Μικρασία , γιατί ήταν γεμάτη θρύλους και πρόσωπα παραμυθιών που μου διηγόταν παλιά η ανατολίτισσα γιαγιά μου. Κι όλοι , όσοι ζούμε στην Ελλάδα έχουμε λίγο πολύ μια ρίζα που μας παραπέμπει στην Ανατολή .Γι΄αυτό και ο έρωτας για την Μικρά Ασία είναι οικείος, ριζωμένος μέσα στις ψυχές μας ,παραδομένος από τους προγόνους μας ως μνήμη και κληρονομιά πολύτιμη . Το μυθιστόρημα του Δημήτρη Καραβασίλη αναζωπυρώνει τα συλλογικά μας συναισθήματα, κινητοποιεί τους μηχανισμούς της συγκίνησης και μας ξαναφέρνει μπροστά στην Ιστορία, αλλά και στις εθνικές ευθύνες μας από τη μεριά της λογοτεχνίας βεβαια.
Με τρόπο ποιητικό ο συγγραφέας ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του από την ιδιαίτερη πατρίδα του την Ίμβρο , όπου έμαθε και τα πρώτα του γράμματα , κρυφά από μια γερόντισσα δασκάλα-καθώς το επίσημο καθεστώς απαγόρευε την διδασκαλία των ελληνικών - και μας ξαναθυμίζει με αγάπη τρυφερότητα και νοσταλγία μια ακόμα πατρίδα του του ελληνισμού που χάθηκε. Λόγος άμεσος κι άλλοτε ημερολογιακός αλλά πάντοτε ποιητικός συνδέει τα πρόσωπα και τα γεγονότα και δημιουργεί ένα παζλ συνειρμών , ένα μικρό , προσωπικό σύμπαν από μνήμες , αισθήσεις , σύμβολα και αξίες που σκόρπισαν μέσα στο χρόνο . Το βιβλίο είναι μια κατάθεση ψυχής του συγγραφέα για την θρυλική Μικρασία , για τον ακρωτηριασμένο ελληνισμό του σήμερα αλλά και για την χαμένη του ταυτότητα. Πέρα από τη λογοτεχνική αξία του βιβλίου , η αφήγηση λειτουργεί και ως ένα πολιτικό μήνυμα, μια κραυγή πόνου για αυτούς που βγήκαν χαμένοι από τα παιχνίδια της εξουσίας σ΄αυτή τη μαρτυρική γωνιά της γης.