ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΟΡΡΑ

Ξαναγύρισα στην έδρα μου γεμάτη εικόνες από μια χώρα που την διασχίζουν άπειρα κανάλια , τα σπίτια είναι σκούρα , ο ουρανός πάντα γκρίζος και η θάλασσα σκοτεινή , ιδανικός τόπος για έναν μελαγχολικό περιηγητή του κόσμου, όπως εγώ . Εξίσου ιδανικός και για έναν συγγραφέα που αρέσκεται στην εσωστρέφεια , αλλά και για έναν κουρσάρο σκοτεινών εικόνων και μύθων.
Το Αμστερνταμ μοιάζει με τη Βενετία .Είναι τόπος παραμυθένιος που καταφέρνει να ζει ταυτόχρονα με το παρελθόν , αλλά και με το μέλλον , πολλές δεκαετίες πιο μπροστά από το χρόνο των άλλων πόλεων .
Η ΄θάλασσα που ανοίγεται αινιγματική μπροστά στην πόλη σε προδιαθέτει για περιπλανήσεις και ταξίδια , αλλά σε καλεί σε δρόμους θαλασσοπόρων και πειρατών.Η Ολλανδία έβγαλε πολλούς μεγάλους κουρσάρους. Και να κάτι παράξενο.
Λίγο πριν φύγω έγραφα μια ιστορία για έναν Ολλανδό πειρατή τον Οράνζε.Όταν πάτησα στην Ολλανδία στο Ντελφτ , όπου πρωτοπήγα , βρέθηκα μπροστά στο Πρίντσενχοφ του Οράνζε , θαρρείς και μου είχε στείλει πρόσκληση ο πειρατής. Τελικά η οικογένεια Οράνζε που αρχίζει από το 1584 έδωσε πολλές μεγάλες προσωπικότητες της Ολλανδίας , επαναστάτες , κουρσάρους , ευγενείς και βασιλιάδες. Επίσης το εθνικό τους χρώμα είναι το πορτοκαλί εκ του Οράνζε.
Η Ολλανδία όμως έβγαλε και μεγάλους ζωγράφους ,όπως ο Βερμέρ και ο Βαν Γκόγκ είναι οι πιο γνωστοί σε μας.Ωστόσο υπήρξε μια ολόκληρη σχολή ζωγραφικής και εικαστικής παράδοσης πολλών αιώνων στη χώρα. Τον Βερμέρ τον ξαναθυμηθήκαμε από το κορίτσι με το σκουλαρίκι που έγινε ταινία. Ο δε Βαν Γκογκ είναι ο μεγάλος εθνικός θρύλος της χώρας .
Κι εδώ έχω να σημειώσω το εξής. Ο δύστυχος Βαν Γκογκ ζωγράφισε 900 πίνακες και σ΄ όλη του τη ζωή δεν πούλησε ούτε έναν. Δεν είχε να φάει , τον συντηρούσε ο αδελφός του και στο τέλος κατέληξε στο τρελοκομείο και αυτοκτόνησε άσημος και πάμφτωχος και τώρα μια χώρα ολόκληρη θησαυρίζει από το έργο του και η ανθρωπότητα υποκλίνεται μπροστά του . Αυτή είναι φαίνεται , η μοίρα των πρωτοπόρων . Πέθανε στα σαρανταεπτά του δηλώνοντας ότι δεν ζωγράφιζε για να πουλήσει τα έργα του αλλά για να αφήσει ένα σουβενίρ στην ανθρωπότητα .Και το πέτυχε.
Οι εντυπώσεις μου από τα τοπία και την ιστορία της πόλης είναι εξαιρετικές και μπορώ να μιλώ ώρες γι΄ αυτές .Οι Ολλανδοί κατάφεραν να ζούν μέσα στο παρελθόν τους , ζούν ακόμα στα σπίτια που έχτισαν στο μεσαίωνα οι πρόγονοί τους και δεν γκρεμίζουν ούτε πέτρα. Είναι όλοι πολύ όμορφοι , ξανθοί με γαλάζια μάτια κι ευγενικά χαρακτηριστικά και πάντα χαμογελαστοί παρά την κατήφεια του καιρού .Μου έδωσαν την εντύπωση ότι ζουν ήσυχοι και αποτραβηγμένοι στα σπίτια τους που ορθώνονται στις δυο πλευρές των καναλιών.Έξω στους δρόμους ειδικά στο Αμστερνταμ κυκλοφορούν κατά χιλιάδες μαύροι , ινδοί, πακιστανοί , κινέζοι , μουσουλμάνοι .Η Ολλανδία πρέπει να δέχτηκε κύματα προσφύγων από την Ανατολή όπως και οι άλλες αποικιοκρατικές χώρες της Δύσης .
Η χώρα έχει πληγεί πολύ σοβαρά από την οικονομική κρίση .Τα καταστήματα παρά την εορταστική ατμόσφαιρα ήταν σχεδόν άδεια και οι καταστηματάρχες μας κοίταζαν αμήχανοι . Ο τουρισμός λίγος και οι τιμές πιο χαμηλές απ΄ της Ελλάδας . Όλα επιτρέπονται σ΄ αυτή τη χώρα εκτός από ένα πράγμα , το τσιγάρο .Αν είσαι καπνιστής την έχεις βάψει. Μπορείς να καπνίσεις μόνο στο δρόμο και κατά κανόνα κάτω απ΄ τη βροχή΄.
Όσο για το πειρατικό καράβι της φωτογραφίας το έφτιαξαν άνεργοι της Ολλανδίας που δούλευαν γι΄ αυτό πέντε χρόνια. Είναι αντίγραφο από πειρατικό του 19ου αιώνος.