ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΩΤΑΚΗΣ , το θαύμα της αναπνοής, μυθιστόρημα , εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ

Όπως   και το προηγούμενο  μυθιστόρημα  του  Δημήτρη  Σωτάκη , ο Ανθρωπος  Καλαμπόκι, έτσι  και το "θαύμα  της  αναπνοής"  το  διάβασα  απνευστί . Είχα  την  αίσθηση  ότι  ξαναδιάβασα  τον Κάφκα  σε  μια  πιο  μοντέρνα   εκδοχή του .Ο Δημήτρης  Σωτάκης  που  μας εντυπωσίασε  με  την  ποιητική  του γραφή  και  το γκροτέσκο  ύφος του  στο  προηγούμενο  βιβλίο  του , ξανάδωσε   ακόμα  ένα   εντυπωσιακό  έργο  στην  ελληνική  πεζογραφία μαζί  με  την  ελπιδα  για μια  αναβίωση   του  είδους   που  κακοποιήθηκε  και  συνεχίζει  να   κακοποιείται  τα τελευταία  χρόνια . Το θαύμα  της αναπνοής   λοιπόν  εκφράζει   την  ταλαιπωρία  του καθημερινού  ανθρώπου  που συνθλίβεται μέσα  στα  αδιέξοδα   ενός  κόσμου  που τον κατασκευάζουν  άλλοι  για  το  δικό τους  συμφέρον  ωστόσο  σε βάρος   μας  .΄Εργο  ποιητικό ,  συμβολικό, δραματικό  αλλά   και  δαιμονικό  στη  σύλληψη    και  στη γραφή  του , δίνει  τρισδιάτατο  το δράμα  της  καθημερινής  ζωής   και  της  ίδιας  της  ανθρώπινης  ύπαρξης . Τραβώντας  τις καταστάσεις  στα  άκρα  ο  συγγραφέας   φωτίζει  τις  ασήμαντες  πτυχές στην   ζωή  , όπου όμως  τελείται  το  καθημερινό   έγκλημα . Ο ήρωας βρίσκεται  σιγά  σιγά  παγιδευμένος  μέσα  σε  φαινομενικά  αθώες  μεταφορές  επίπλων  στο  διαμέρισμά  του από κάποια  ανώνυμη Εταιρεία .Σιγά  σιγά  χάνει  τον ζωτικό  χώρο του  και  εγκλωβίζεται μέσα  στο  ίδιο του  το  σπίτι. Αν  και  ο ίδιος  φαίνεται  να  παραδίδεται  στον  καθημερινό  του  εφιάλτη  που  μεγαλώνει  συνεχώς , κάποιοι  έξω  στην πόλη   αντιστέκονται  , μπορεί  να   ακούσει  τις  φωνές  τους  σα  μια  τελευταία  υπενθύμηση  μιας  άλλης  κοινωνικής   επιλογής   και  εκδοχής. Δημήτρη  Σωτάκη  και  πάλι  μας  εντυπωσίασες  με το καινούργιο  σου βιβλίο , το υποδεχόμαστε  με  χαρά , το Θαύμα  της  Αναπνοής  είναι  μια  αναπνοή  και  μια  ανάσα   μέσα  στην   πνιγηρή  ατμόσφαιρα   της τρέχουσας    λογοτεχνίας. Το χάρηκα   ιδιαίτερα  και    ως   ποιήτρια   γιατί  αν  και  πεζογραφικό  καταλήγει  να  γίνεται  ποιητικό , ενσωματώνοντας   την  ελλειπτική  γραφή   και  την ευρηματικότητα  της  ποιητικής  σκέψης  στον  απλό   αφηγηματικό   λόγο .