Tuesday, July 14, 2009

XΛΟΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΕΛΗ , Η ΑΛΕΠΟΥ ΚΑΙ Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΧΟΡΟΣ, εκδόσεις Γαβριηλίδη

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω τα υπέροχα ποιήματα της Χλόης Κουτσουμπέλη από την τελευταία της συλλογή "Η αλεπού και ο κόκκινος χορός" και δεν βρίσκω λόγια για να μιλήσω γι΄αυτά. Μερικά έργα είναι τόσο δυνατά που οι λέξεις φαντάζουν αδύναμες μπροστά τους .Ποιήματα που μοιάζουν με σπαρακτικές και παράξενες προσευχές. Η ποιήτρια έχει αγγίξει ψηλά επίπεδα μετουσίωσης και ποιητικής τεχνικής. Δημιουργεί ήρωες που αλλάζουν μορφή , φύλο , είδος , μεταμορφώνονται συνεχώς γεννώντας ισχυρές αλληγορίες και άλματα στον υπερρεαλισμό , εξάπτοντας το συναίσθημα και δημιουργώντας τρομακτικές αλλά και γοητευτικές εικόνες.Ποίηση γεμάτη συναίσθημα και ονειρικές περιπλανήσεις σε κόσμους παράξενους και συχνά απειλητικούς γεμάτους λύκους , τρένα πανικόβλητα , ήρωες που τρέφονται απ΄ την ψυχή μας : η Λαίδη Ηταν , η μικρή Άννα Ο, η μικρή Γκρέις που φωτίζει μ΄ένα κερί τους εραστές τις νύχτες κάτω από τα σεντόνια τους, ο κήπος- Άντρας, η Φρίντα με το μικρό φάντασμα μωρό που μετά την έκτρωση πετάει στο ταβάνι, όλη η θλίψη του κόσμου και η άγρια χαρά της ποίησης , τα μακρυά τραίνα της αγάπης που καίνε κάρβουνα κι ελπίδες κι έχουν για μηχανή μια ορχιδέα που αιώνια πετάει και προορισμό τους έναν έρημο σταθμό. Η Χλόη Κουτσουμπέλη γράφει στην πραγματικότητα αλλόκοτες ιστορίες που τις αποδίδει με την ελλειπτική γραφή της ποίησης αλλά και την μαγική γλώσσα του υπερρεαλισμού -παραμυθιού . Δημιουργεί οργιαστικές εικόνες που ξεδιπλώνουν κόσμους παράλληλους και γριφώδεις που μας ακολουθούν σαν σκιές και τρέφονται απ΄ τις ίνες μας .Πρόσωπα που μας εξαντλούν αλλά και μας στηρίζουν , ριζωμένα μέσα μας, άλλοτε ως εφιάλτες κι άλλοτε ως κήποι ηδονικοί . Παραθέτω ένα ποιήμα ολόκληρο που περιγράφει το μαρτύριο της μεταμόρφωσης- μετουσίωσης του ποιητή αλλά και την κατάρα της γραφής .

Χωρίς

Θα ζήσεις χωρίς
είπε η μάγισσα
και μου έδωσε το φίλτρο
''τα κοχύλια σου θα γίνουν χέρια για να γράφεις''
''Μα χρειάζομαι τα χέρια για να αγγίζω
μικρές μωβ ανεμώνες να χαιδεύω
τα μάτια μου να ψηλαφώ
τις σκιές στα βλέφαρα κουπιά
το σώμα του να κολυμπώ".
''Δεν κατάλαβες λοιπόν "
είπε η μάγισσα
και το πρόσωπό της ράγισε
χίλιες μικρές ρυτίδες.
"τα χέρια σου θα γράφουν
αυτά που ποτέ σου δεν θα αγγίξεις".

Συγχαρητήρια Χλόη Κουτσουμπέλη μας μάγεψες πάλι με τα ποιήματά σου .Πήραμε μια ανάσα από αληθινή ποίηση μέσα στο εξαντλητικό λιοπύρι του Καλοκαιριού .Σ΄ευχαριστούμε για τα μαγικά σου λόγια.

2 comments:

Poet said...

Μόλις είδα το σημείωμά σου για το βίβλίο της Χλόης, Κατερίνα. Μπράβο, τα λες πολύ ωραία. Κι εμένα με ενθουσίασε το βιβλίο. Ενώ, βέβαια, με γέμισε και θλίψη. Ήθελα να τα πω στη Χλόη αλλά, δυστυχώς, λείπει σε διακοπές. Αργότερα.

Καλό βράδυ.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΙΖΩΝΗ said...

Nαι, δυστυχώς λείπει η Χλόη. κι εγώ ετοιμάζομαι να την κοπανήσω για το Νότο.Το καλοκαίρι είναι εποχή διάλυσης.Ελπίζω να περνάς καλά, παρά τον καύσωνα.Φιλάκια