Το εμπόδιο ήταν πάντα η θερμοδυναμική
Γι΄αυτό δεν καταφέραμε να επιστρέψουμε
Όσο κι αν λυώναμε τα παπούτσια μας σε διαδρομές
Όσο κι αν γράφαμε γράμματα και ποιήματα
Προσπαθώντας να βάλουμε τάξη σ΄ένα σύμπαν
που διαστέλλεται αδιάκοπα .
Μα η τάξη είναι συστολή και θάνατος
-μας έλεγες -
ένας μουχλιασμένος κήπος που κοιμάται
κάτω από παγωμένα κρύσταλλα.
Το εμπόδιο ήταν πάντα η θερμοδυναμική
Δεν υπάρχει ταχύτητα για να σε φέρει πίσω
στις λίμνες των παιδικών χρόνων με τους κύκνους
ή έστω σ΄ εκείνον τον παλιό αγαπημένο,
Δεν υπάρχει επιστροφή -δεν υπήρξε ποτέ-
παρά μονάχα ο αλγόριθμος του πόνου
κι οθόνες λεπτές σαν μεμβράνες
που καίγονται ύπουλα πίσω μας
και μνήμες που έρπουν σαν αρρώστιες
μέσα στα κύτταρα.
No comments:
Post a Comment