Thursday, April 22, 2010

TEΣΥ ΜΠΑΪΛΑ-ΒΕΝΕΤΟΥΛΗ

Το πορτραίτο της Σιωπής, μυθιστόρημα , εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ,2010


Με μεγάλη προσοχή διάβασα το μυθιστόρημα της Τέσυ Μπάιλα «Το πορτρέτο της Σιωπής» από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία. Καταρχάς με αιφνιδίασε το θέμα του , το οποίο περιστρέφεται γύρω απ΄ το μοναχικό βίο και ειδικότερα γύρω απ΄ τη ζωή ενός ορθόδοξου μοναχού στο Άγιο Όρος.

Με αιφνιδίασε γιατί κι εγώ στο πρώτο μου μυθιστόρημα «Ο άγγελός μου ήταν έκπτωτος» καταπιάστηκα με το ίδιο θέμα. Μια ευχάριστη έκπληξη λοιπόν , με περίμενε στο ταξίδι μου ως αναγνώστριας στο μυθιστορηματικό σύμπαν της συγγραφέως, που μου θύμισε τα δικά μου αρχικά βήματα στην πεζογραφία .

Η Τέσυ Μπάιλα είναι πρωτοεμφανιζόμενη και νέα συγγραφέας , αλλά έχει ήδη ασχοληθεί με την λογοτεχνία ως μεταφράστρια και με τις εικαστικές τέχνες ως φωτογράφος. Έτσι λοιπόν επισημαίνουμε ήδη τις δυο πρώτες εμφανείς πηγές που τροφοδοτούν το συγγραφικό ταλέντο της , δηλαδή , την καλή γνώση της γλώσσας και τη φωτογραφική ματιά . Για το πρώτο δεν έχω να πω πολλά γιατί η γνώση της γλώσσας και η σωστή χρήση της είναι η πρωταρχική προϋπόθεση για να ασχοληθεί κανείς με την λογοτεχνία . Ως προς το δεύτερο - πάλι μια περίεργη συγκυρία μ΄ έφερε κάποτε κοντά σε μια άλλη φωτογράφο-λογοτέχνη , της οποίας τα βιβλία παρουσίασα στο παρελθόν .’Οπως και τότε λοιπόν, έτσι και στην περίπτωση της Τέσυ Μπάιλα , κατέληξα στο ίδιο συμπέρασμα : ότι η λεπτή διάκριση και η παρατήρηση της λεπτομέρειας που διαθέτουν όσοι

Ασχολούνται με την φωτογραφία , δίνει στον λόγο τους -όταν αυτοί αποφασίζουν να γράψουν- μια άλλη αισθητική . Ωστόσο η λογοτεχνία είναι μια μάχη που άλλοτε κερδίζεται , αλλά και συχνά χάνεται. Λέω μάχη καθώς έχω μια «πολεμική» άποψη για την λογοτεχνική γραφή , που αποκτήθηκε μέσα από μακροχρόνιες δοκιμές σε διαφορετικά είδη λόγου, ποίηση, παραμύθι, πεζογραφία , μυθιστόρημα . Το κέρδος του συγγραφέα συνίσταται ακριβώς σ΄αυτή την αίσθηση της δοκιμής , της «δοκιμασίας», της διακινδύνευσης απέναντι στην πρόκληση για δημιουργία , στην προσπάθεια να υπερβεί τον εαυτό του και να κατακτήσει τη λευκή σελίδα και τελικά τον αναγνώστη του .

Μια τρίτη λοιπόν παρατήρηση για την Τέσυ Μπάιλα είναι το πώς κατακτά τις σελίδες της , την κάθε σελίδα του βιβλίου της και πώς κατευθύνει τους ήρωες και τις πράξεις τους μέσα στις ιστορίες της .

Εκείνο που επισημαίνω εγώ προσωπικά , παρά το γεγονός ότι το μυθιστόρημα αυτό αποτελεί , το πρώτο της έργο , είναι ότι η συγγραφέας διαθέτει ισχυρό μυθοπλαστικό ταλέντο , ένα δαιμόνιο πνεύμα , θα έλεγα, που κινεί τα νήματα της ιστορίας με σκηνοθετική ικανότητα και καθοδηγεί τους ήρωες με άνεση ως το τέλος.

Με άλλα λόγια είναι φανερή η ευκολία της στον χειρισμό της υπόθεσης , η αφηγηματική δυνατότητα αλλά και η έντονη παραμυθητική της διάθεση . Η συγγραφέας ελίσσεται με επιτυχία ανάμεσα σε πλήθος περιστατικών και μικροιστοριών σε μια μακρά χρονική περίοδο που περιλαμβάνει δυο τρεις γενιές στο βιβλίο .Επινοεί συνεχώς αναπάντεχα γυρίσματα στην πλοκή , σε αιφνιδιάζει και τελικά σε συναρπάζει .΄Ετσι παρόλο που το μυθιστόρημα είναι αρκετά μεγάλο οι απροσδόκητες στροφές στην αφήγηση σε κάνουν να μην θέλεις να το αφήσεις απ΄ τα χέρια σου .

Κι έρχομαι τώρα στην υπόθεση του μυθιστορήματος .

Ο Γιάννης ένας χαρισματικός νεαρός άντρας με ταλέντο στη μουσική , ικανότητα που την έχει κληρονομήσει απ΄ τον πατέρα του αποφασίζει να εγκαταλείψει τα εγκόσμια και να γίνει μοναχός. Η κλίση του στον μοναχικό βίο κατά κάποιο τρόπο συμπορεύεται με την κλίση του στη μουσική- το βιολί και την σύνθεση - . Ο καλόγερος που αποκτά τώρα πια το όνομα Χριστόφορος , ζει στο Άγιον Όρος και βιώνει την καθημερινότητά του ακολουθώντας πιστά τους σκληρούς κανόνες του ορθόδοξου μοναχικού βίου.

Παρεμπιπτόντως , έχω μια απορία που θέλω να μου την απαντήσει η συγγραφέας . Γιατί καταπιάνεται με τον μοναχικό βίο και μάλιστα με τα

αντρικά μοναστήρια του Αγίου Όρους. Κάνω αυτή την ερώτηση , γιατί έτσι θα καταλάβω πώς συμπέσαμε στην επιλογή του θέματος για το πρώτο μας βιβλίο και ποια ήταν η αφορμή που οδήγησε την Τέσυ Μπάιλα σ΄ αυτό το δύσκολο εγχείρημα . Λέω δύσκολο γιατί θυμάμαι ότι όταν έγραφα κι εγώ το μυθιστόρημα για τους μοναχούς διάβαζα ακατάπαυστα , είχα διαβάσει τόσα πολλά βιβλία για τον μοναχικό βίο που στο τέλος άρχισε να γεννιέται μέσα μου η ιδέα να γίνω μοναχή και μάλιστα είχα βάλει ένα ακραίο στοίχημα με τον εαυτό μου, που τότε το πίστευα πολύ .Ή να γράψω το μυθιστόρημα , ή να κλειστώ σε μοναστήρι.

Τελικά απ΄ ό,τι βλέπετε , έκανα το πρώτο , έγραψα το μυθιστόρημα .Μέσα απ΄ αυτό όμως ανακάλυψα τον γοητευτικό κόσμο του μοναχικού βίου . Και κυρίως ανακάλυψα τα θαυμάσια πατερικά κείμενα , την φιλοσοφία αλλά και την τέχνη που κρύβει η άσκηση του «αγγελικού» επαγγέλματος . Όπως μου είπε κάποτε κι ένας φίλος μου μοναχός , οι μοναχοί παίρνουν την θέση των έκπτωτων αγγέλων, σύμφωνα με την ορθοδοξία , κάτι που δεν το γνώριζα όταν έγραφα το μυθιστόρημά μου «ο άγγελός μου ήταν έκπτωτος», αλλά στο οποίο κατέληξα ασυνείδητα γράφοντας το βιβλίο.

Ο μοναχός Χριστόφορος λοιπόν, για να ξαναγυρίσω στην υπόθεση του μυθιστορήματος , μαζί με τα εγκόσμια , εγκαταλείπει πίσω του κι έναν μεγάλο έρωτα , αλλά και τον καρπό αυτού του έρωτα, χωρίς ο ίδιος να το γνωρίζει . Τα πράγματα με τα χρόνια παίρνουν αναπάντεχη τροπή και οι

συνέπειες είναι απρόβλεπτες και καταιγιστικές . Η ζωή του μοναχού ανατρέπεται καθώς ένας κυκεώνας γεγονότων τον βγάζει από το Άγιον Όρος και τον οδηγεί πίσω στην γενέτειρά του. Ο αναγνώστης περιμένει αμήχανος την έκβαση των γεγονότων , αλλά η λύση της ιστορίας φαίνεται να έρχεται από αλλού .Από μια άγνωστη πλευρά που αποτελεί και το μυστικό του βιβλίου και που βέβαια δεν θα ήθελα να σας το αποκαλύψω .Αυτό είναι και το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του . Η φωτογράφος της ιστορίας Μαρίνα Αλεξάτου , κεντρική ηρωίδα κι αυτή του μυθιστορήματος , -μοιάζει μάλλον με αντικατοπτρισμό της συγγραφέως- , είναι το καινούργιο φαινομενικά , αλλά και το πιο κρυφό και μοιραίο πρόσωπο της ιστορίας . Η τέχνη της φωτογραφίας που τόσο αγαπάει και υπηρετεί η Τέσυ Μπάιλα την οδηγεί να δημιουργήσει το δικό της είδωλό μέσα στο βιβλίο που γράφει .

Λένε ότι οι συγγραφείς βλέπουν το πρόσωπό τους στους ήρωες που δημιουργούν . Πολλές φορές όμως το πρόσωπο του δημιουργού διασπάται σε περισσότερους ήρωες . Ενώ σχεδόν πάντα ο συγγραφέας περνάει υπόγεια τους φόβους, τα διλήμματα , τις προτιμήσεις του, τους ανεκπλήρωτους πόθους του , τα δικά του ελλείμματα στο χαρτί και στο υλικό με το οποίο πλάθει τους χαρακτήρες του. Βέβαια το ζητούμενο σ΄ένα λογοτεχνικό βιβλίο είναι να μπορεί να αντικατοπτρίζει όσο γίνεται μεγαλύτερο πλήθος ανθρώπων .Πετυχημένο θεωρείται ένα μυθιστόρημα όταν μπορεί ο κάθε ένας να βρίσκει τον εαυτό του μέσα σ΄αυτό.

Ωστόσο η επιτυχία στην σύγχρονη λογοτεχνία είναι ένα μεγάλο και αμφιλεγόμενο ζήτημα . Κάποια βιβλία γράφονται σήμερα και τα προσπερνούν κι αυτά στο τέλος αποδεικνύονται πολύ πιο ανθεκτικά στον χρόνο , απ΄ ό,τι κάποια άλλα που σημειώνουν θεαματικές πωλήσεις . Η αγοραία πλευρά της λογοτεχνίας συχνά λειτουργεί αντιστρόφως ανάλογα προς την ποιότητα .

Η συμβουλή μου στους νεότερους συγγραφείς είναι να επιμένουν στα ζητήματα της αισθητικής και να δουλεύουν σε βάθος τις ιστορίες τους, ακόμα κι αν δεν έχουν άμεσα υλικά αποτελέσματα . Εγώ θήτευσα στην ποίηση σαράντα χρόνια . Κι ακόμα θητεύω. Η ποίηση είναι μια άγονη απασχόληση αν την εξετάσει κανείς από την άποψη της κερδοφορίας . Σου διδάσκει όμως την ακρίβεια στην έκφραση και σε αναγκάζει να εντρυφήσεις στο βάθος των εννοιών. Η επιμονή στην ακρίβεια της ποιητικής λέξης , είναι το αντίστοιχο της επιμονής στην λεπτομέρεια της φωτογραφίας . Λειτουργεί ευεργετικά για το κείμενο και σου μαθαίνει να μετουσιώνεις τον λόγο σε τέχνη .

Η ποιητικότητα εν προκειμένω στο βιβλίο της Τέσυ Μπάιλα αρχίζει από τον τίτλο Πορτρέτο της Σιωπής , που λειτουργεί υπαινικτικά αλλά και συμβολικά . Θα έλεγα ότι το πορτραίτο της Σιωπής επιχειρεί να συνδυάσει τρεις διαφορετικές μεταξύ τους τέχνες , την μουσική , την φωτογραφία και την ποίηση. Εγώ θα πρόσθετα και μια τέταρτη , τον μοναχικό βίο που συνδέεται υπόγεια με την Σιωπή ,

αν λάβει κανείς υπόψη του ότι στο Αγιον όρος η αργολογία θεωρείται αμάρτημα, -τι εύστοχη στ΄ αλήθεια έκφραση « αργός λόγος» που στις μέρες μας είναι πανταχού παρόν , ο άδειος και στεγνός από περιεχόμενο και συναίσθημα λόγος που μας κατακλύζει απ΄ όλα τα Μέσα και κυριαρχεί στις καθημερινές συναναστροφές μας .

Κλείνοντας θα έλεγα ότι η Τέσυ Μπάιλα είναι πληθωρική ως μυθιστοριογράφος , αλλά ο λόγος της δεν είναι αργός .Είναι ευρηματικός και εύστοχος, είναι συναρπαστικός και γνήσιος . Υπάρχει μια εσωτερική παρόρμηση που την σπρώχνει να γράψει . Υπάρχει μια διαρκής αγωνία ένας βαθύτερος ενθουσιασμός .Κι αυτό το καταλαβαίνει ο αναγνώστης και το εκτιμά . Αν ληφθεί μάλιστα υπόψη το γεγονός ότι το πορτρέτο της Σιωπής είναι το πρώτο της βιβλίο , η συγγραφέας δίνει μια σοβαρή υπόσχεση ότι θα μας χαρίσει εξαιρετικά δείγματα γραφής στο μέλλον .Παρόλο που την γνωρίζω λίγο , την γνώρισα απ΄ το διαδίκτυο απ΄ το οποίο όμως έκανα τον τελευταίο καιρό πολλούς καλούς φίλους , θεωρώ ότι το πάθος που τρέφει για την λογοτεχνία , αλλά και η ειλικρίνεια στη γραφή της θα την βοηθήσουν να κατακτήσει υψηλά επίπεδα μετουσίωσης και να μας δώσει αξιόλογα βιβλία .

10 comments:

Anonymous said...

κ. Καριζώνη ελικρινά σας συγχαίρω για το κείμενό σας επειδή στηρίζετε αυτό το βιβλίο, ιδιαίτερα μετά την κριτική που έγραψε γι αυτό σε δικο της μπλογκ μια συνάδελφός σας. Το διάβασα με προσοχή κι εγώ και ειλικρινά θυμήθηκα τι πάει να πεί καλή λογοτεχνία, λογοτεχνία που σε βαζει να σκεφτείς κι όχι να κουτσομπολέψεις ροζ, ας μου επιτραπεί ο όρος, ιστορίες.
Γεράσιμος Αριστέας

Anonymous said...

Καληέρα σας είμαι 19 ετών, έχω διαβάσει το βιβλίο κι επειδή έχω μεγαλώσει κοντά στην Ουρανόπολη έχω να πω το εξής: Οι περιγραφές ήταν τόσο αληθινές που θα παιρνα όρκο ότι η κ. Μπάιλα έχει ταξιδέψει στις μονές που περιγράφει. Ακόμα και τα δέντρα είναι έτσι όπως τα λέει.με συγκίνησε πολύ το βιβλίο και μου άρεσε ότι το βιβλίο έχει ένα πολύ πρωτότυπο θέμα που δεν έχουμε διαβάσει ξανα. ενοοώ τον βασικό ήρωα της ιστορίας. Είναι καινούργιος στη λογοτεχνία. η ιστορία είναι δυναμίτης!
Όσο για το δεύτερο βιβλίο και για το να κρίνουμε τη συγγραφέα τότε δεν καταλαβαίνω γιατί θα έπρεπε να γίνει 'ετσι. Έχω διαβάσει και τον έκπτωτο σας άγγελο κ. Καριζώνη και βρίσκω τελικά ότι αυτή η λογοτεχνία μου ταιριάζει κι όχι τα ροζ συννεφάκια που έχουν γεμισει τα βιβλιοπωλεια. Στο μπλογκ της η κ. Μπάιλα παρουσιάζει το δικό σας Μεγάλο Αλγέρι. Είναι η επόμενή μου αγορά. Όσο για την κ. Μπάιλα είναι πολύ τυχερή που την στηρίζετε εσείς σε αυτά τα βήματα που κάνει και με τέτοια δυναμική αρχή η συνέχεια θα είναι εξίσου καλή. επίσης μου άρεσε πολύ τα λόγια του πατέρα Ευδόκιμου. λόγια που συγκινούν και διδάσκουν κι όταν τελειωσει το βιβλίο μένουν σα μικρά διαμάντια. τον Ευδόκιμο.
με μεγάλη εκτίμηση
ο αναγνώστης σας
Αντρέας Περιστερίου

Anonymous said...

καλημέρα σας κι απο μένα. Χαίρομαι πολύ για την σημερινή σας ανάρτηση την οποία είδα τυχαία στο φεισμπουκ. Ονομάζομαι Μελίνα Παπαδοπούλου και είμαι φιλόλογος. Προσωπικά θα ήθελα να συγχαρώ τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία που τόλμησαν να βγάλουν ένα τέτοιο βιβλίο, σε μια περίοδο άνθησης της παραλογοτεχνίας και χαίρομαι που το επισημαίνετε στην ανάρτησή σας και μάλιστα με τόσο ιδιαίτερο τρόπο.Είμαι χρόνια στην εκπαίδευση και θαύμασα΄το Πορτρέτο της Σιωπής΄και για την πλοκή και για τον τρόπο που η ιστορία πισωγυρίζει ας μου επιτραπεί η έκφραση! Γλωσσικά πρόκειται για ένα βιβλίο που ξαφνιάζει με την αρτιότητά του, γεγονός που σπανίζειστις μέρες μας που η λογοτεχνία, λόγω εμπορικότητας έχει ξεπέσει τοσο. είναι ίσως το καλύτερο βιβλίο που έπεσε στα χέρια μου τα τελευταία χρόνια και μάλιστα με τεράστια διαφορά. όσο για τον κεντρικό ήρωα, είναι ένας ήρωας νέος, που ανάλογος δεν υπάρχει σε άλλο βιβλίο, όπως πολύ σωστά αναφέρθηκε. επιτέλους μια ιστορία με νόημα και βαθυτερα επίπεδα.
Το έγραψα κι αλλού, ο πήχυς για την κ. Μπάιλα είναι ήδη πολύ ψηλά.
εύχομαι και στις δυο σας καλή συνέχεια σε ό,τι γράφετε και σας εύχομαι να παραμείνετε έτσι!
Διάβασα και πρότεινα στο σχολείο μου στα παιδιά το τελευταίο σας βιβλίο και θα επιστρέψω με το΄Μεγάλο Αλγέρι που νομίζω σας κατατάσσει σ μια θέση ανάλογη μεγάλων συγγραφέων που πέρασαν από αυτόν τον τόπο.
θερμά συγχαρητήρια
Μελίνα Παπαδοπούλου

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΙΖΩΝΗ said...

Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια, φίλοι μου .Κι εγώ ξαφνιάστηκα από την ωριμότητα και το συγγραφικό ήθος της κ.Μπάιλα.Χαίρομαι που συμφωνούμε.Αν δεν μου άρεζε το βιβλίο δεν θα δεχόμουν να το παρουσιάσω.Βρήκα τόσα πολλά κοινά στοιχεία με τα δικά μου βιβλία που πραγματικά συγκινήθηκα.΄Εχω μια διαίσθηση με τους νέους συγγραφείς. Σήμερα επικρατεί παντού το "δήθεν" που όμως φαίνεται με την πρώτη ματιά ακόμα κι αν το κείμενο φαντάζει άψογο.Υπάρχει όμως κάτι βαθύτερο, που καίει κάτω απ΄ τις γραμμές ενός βιβλίου.Κι αυτό είδα στο βιβλίο της φίλης μου της Τ.Μπάιλα.Και χάρηκα ειλικρινά γι΄ αυτό.

Μαρία Πόντη said...

καλησπέρα κι από μένα κ. Καριζώνη,
η κ. Μπάιλα είναι ηα γαπημένη μου. Διαβασα και το Μεγάλο Αλγέρι που μας πρότεινε. Ετυχώς που τα είπατε τόσο ωραία σταν αναρτηση σας. πάντα γράφει ολύ ωραία η κ. Μπάιλα. Και η μαμά μου επίσηε τα έχει διαβάσει και σας στελνουμε συγχαρητήρια/ ΔΙάβασα και το τελευταίο σας βιβλίο είναι πολυ ωραίο!!!
Γεια σας

Anonymous said...

Καλησπέρα σας. Το Πορτρέτο της Σιωπής είναι ένα μοναδικό καταπληκτικό μυθιστόρημα. Κάθε του σελίδα με γέμισε δέος για την ποιητικότητα του λόγου, τη ζωντάνια των περιγραφών, την συγκίνηση των συναισθημάτων. Εχουν περάσει μόλις 2 μήνες που το έχω διαβάσει και ειλικρινά το έχω νοσταλγήσει. Θέλω να ξαναχαθώ στις σελίδες του, να ζήσω την ένταση και την ομορφιά, να ξεδιψάσω την ανάγκη μου για αληθινή λογοτεχνία. Το βιβλίο είναι σπάνιο και συγχαίρω τόσο την κα Μπάϊλα όσο και τον εκδοτικό Οίκο "Ελληνική Πρωτοβουλία". Επιτέλους ας καταλάβουν οι μεγάλοι εκδοτικοί Οίκοι οτι αν θέλουν να υπηρετούν την λογοτεχνία και όχι μόνο το χρήμα θα πρέπει να στηρίζουν τέτοιου είδους έργα. Αρκετά με τις ροζ ιστορίες... Βαρεθήκαμε. Τέλος, χαίρομαι ιδιαίτερα που κι εσείς Κα Καριζώνη αγκαλιάσατε θερμά το βιβλίο αυτό με την κριτική σας.
Ευχαριστώ για τον χώρο σας και σας εύχομαι απο καρδιάς Καλή Συνέχεια στο πολύ αξιόλογο συγγραφικό σας έργο.
Μαριάννα Φωτοπούλου

Anonymous said...

Το συγκεκριμένο βιβλίο κ. Καριζώνη,με άγγιξε, με συγκίνησε με κανε να σκεφτώ πο΄λές φορές με προβλημάτισε και δάκρυσα άλλες τόσες όταν τυχαία διάβασα το βιβλίο αυτό. δεν ήξερα την ύπαρξη του βιβλίου, ούτε τη συγγραφέα. Βρέθηκα στην παρουσίαση του Εναστρον και το αγόρασα. Μου έκανε εντύπωση όμως η ευγένεια της κ. Μπάιλα και το ζεστό κλίμα που επικρατούσε. Αγόρασα το βιβλίο αμέσως μετά την προβολή του βίντεο που ήταν άξιο συγχαρητηρίων και την ίδια μέρα άρχισα να το διαβάζω.
Ένα βιβλίο που δεν μπόρεσα να αφήσω από τα χέρια μου. Ο χειρισμός του λόγου εντυπωσιακός κι όπως σωστά λέτε συνδυάζει πολλές μορφές τέχνης. Δεν είχα σκεφτεί ότι Μαρίνα είναι ένας αντικατοπτρισμός της συγγραφέα. φαίνεται ότι έχετε δίκιο. επειδή η κ. Μπάιλα είναι και καταπληκτική φωτογράφος, όποιος δει το βίντεο το καταλαβαίνει αμέσως, περιγράφει με φωτογραφικό τρόπο τα πράγματα. Το τέλος του βιβλίου καταπληκτικό! Με εντυπωσίασε ότι προκειται για την πρώτη τηε προσπάθεια γιατί διβάζοντας το δεν το καταλαβαίνεις. όπως επίσης η σχέση του κειμένου με τη θάλασσα. φεύγει η ιστορία και επανέρχεται με σαν κυματάκι.
χαίρομαι που το στηρίζετε και βρήκα το θάρρος να σας γράψω πρώτη φορά κ. Καριζώνη αν και με μάγεψε το Τσαί με τον Καβάφη!
καλή συνέχεια σε ότι γράφετε

Μαρία Φιλίππου

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΙΖΩΝΗ said...

Xαίρομαι πολύ που συμφωνούμε.Την Κυριακή παρουσιάζω το Πορτρέτο της Σιωπής στην Διεθνή ΄Εκθεση Βιβλίου και είμαι σίγουρη ότι θα έχει επιτυχία.Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια. Αυτά είναι για μένα αλλά και για την Τέσυ Μπάιλα, πιστεύω, η καλύτερη ανταμοιβή.

Θωμάς Γκόγκος said...

Καλημέρα σας!!Θά ήθελα και εγώ με την σειρά μου να δώσω συγχαρητήρια και στην κυρία Μπάιλα αλλά και σε σας κυρία Καριζώνη!!Το πορτρέτο της σιωπής είναι από τα ωραιότερα βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ μου τόσο γλωσσικά όσο και θεματολογικά! Η συγγραφέας ξέρει να χειρίζεται πολύ σωστά το λόγο, δεν γίνεται κουραστική ενώ οι μεταβάσεις απο το παρελθόν στο παρόν και αντίστροφα δεν μπερδεύουν τον αναγνώστη!
Έχω ήδη διαβάσει δύο φορές το πορτρέτο και έχω πάρει πολλές απαντήσεις για θέματα που αφορούν τόσο την καθημερινή ζωή ενός ανθρώπου όσο και τον καθένα μας ξεχωριστά!
Επείδη είχα την τιμή να γνωρίσω την κυρία Μπάιλα από κοντά δεν θεωρώ οτι μοιάζει με την Μαρίνα αλλά με έναν άλλον ήρωα του βιβλίου! Έαν ήδη η ίδια το σχόλιο θα καταλάβει!
Εύχαριστώ πολύ για τον χρόνο και το χώρο σας.
ΥΓ. Δεν έχω διαβάσει ακόμη κάποιο βιβλίο σας αλλά έχω ακούσει τόσο καλά λόγια απο την κυρία Τέσυ που τα έχω βάλει στα 'προσεχώς' της βιβλιοθήκης μου!

Θωμάς Γκόγκος said...

Εάν δει ήθελα να πω στο προηγούμενο σχόλιο! Με συγχωρείτε!!!