Ο θάνατος της υπηρέτριας
----------------------------------------
Πολύ με λύπησε ο θάνατος της υπηρέτριας
Ήταν πιστή κι αφοσιωμένη στην κυρία της
Δεν είχε ζήσει ούτε μία άσπρη μέρα
Όλες οι μέρες της σε απόχρωση του μολυβί
Αν και δεν έπιασε στο χέρι της μολύβι
Παρά μονάχα κάτι ξεραμένες μαργαρίτες
Που έκρυβε βαθιά
σ΄ ένα ξεθωριασμένο λεύκωμα
μαζί με μια παλιά μπούκλα παιδική.
Εκείνη πάντote σκυφτή και ολιγομίλητη
οι ώμοι γέρνανε από μια μικρή καμπούρα
Όπου είχε θάψει ένα ζευγάρι άγριες πάπιες
Όχι σαν την πάπια της κατάκοιτης κυρίας της
Που περιέφερε στωικά μέσα στα χρόνια
Αλλά από εκείνες που σηκώνουν στις φτερούγες τους
Πριγκήπισσες , ίσως καμιά φορά και δούλες
Άλλωστε δεν υπάρχουν διαφορές για όσους πετούν,
σε μακρινούς σχηματισμούς
ανάμεσα από τ΄ άστρα.
Πολύ με λύπησε ο θάνατος της υπηρέτριας
3 comments:
Κατερίνα μου, όταν γράφεις έτσι με τρελαίνεις! ΥΠΕΡΟΧΟ! Μου έφερε κινηματογραφικές σκηνές από χώρες των Βαλκανίων κάπου στη δεκαετία του εβδομήντα!
σ ευχαριστώ πολύ Νίκο, φιλια
Post a Comment