ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ
Στην αρχή ήταν η ζάχαρη
Και το πυκνό σκοτάδι
Η ζωή γεννήθηκε άλλωστε στα σκοτεινά
Κι ένα απέραντο φύκι βγήκε από τη θάλασσα .
Εν αρχή ήν η χλωροφύλλη
Μετά ένας σπόρος με στόμα που γύρευε να πει σ΄ αγαπώ
Και μια βλεφαρίδα που ανοιγόκλεινε στα όνειρα
Ύστερα ήρθες εσύ
Μαδώντας ένα άγριο τριαντάφυλλο
-Δεν το’χω εξημερώσει ακόμα , μου είπες
Τ΄ αγκάθια του βρίσκονται στην καρδιά μου
Και το αίνιγμά του βαθιά στον καθρέφτη μου.
Στην αρχή εσύ κι εγώ ήμασταν ένα
Στον βυθό κάποιου άγνωστου ωκεανού
Ώσπου όλα αρχίσαν ξαφνικά να διαιρούνται
Έτσι γεννήθηκε η μοναξιά των αριθμών
Και οι αρχαίες πληγές του έρωτα
και τα άλλα πρόσωπα της ιστορίας μας
που άναψαν κι έσβησαν για μια στιγμή σαν άστρα.
Όταν τραβήχτηκαν στο τέλος τα νερά
Φάνηκε και η έρημος με τα ποιήματα.
No comments:
Post a Comment