Ο Κ. Τραχανάς προτείνει:«Το τραγούδι του ευνούχου» Κ.Καριζώνη Εκδόσεις Καστανιώτης 2013 σελ.231
Κρούσια Μακεδονίας, 25 Ιανουαρίου 1224 μ.Χ. (περιοχή στα Ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα , κοντά στη λίμνη Δοϊράνη και τα όρη Δύσωρο και Μαυροβούνι ).Δίπλα από το χωριό Ποντοκερασιά, στα Κρούσια , υπάρχει ένα ορφανοτροφείο , ένα ψηλό τριώροφο οίκημα , επιβλητικό ,αν και πένθιμο ,με αμέτρητα παράθυρα με σιδερένια εξώπορτα, που θύμιζε φυλακή .Εκεί κοντά βρίσκεται και το φέουδο ,με το πανέμορφο αρχοντικό-πύργο, του γοητευτικού, υπερόπτη και φιλήδονου μαρκήσιου Φρανσουά ντε Κολλυνύ.
Ο ιππότης Βαλτερκίνος ντε Πασκεντάλε παραδίδει μια βραδυά ,για φύλαξη στον Ι.Λεκαπηνό, υπεύθυνο του ορφανοτροφείου, ένα ορφανό αγόρι ,που το βρήκε στην πολιορκία της Θεσσαλονίκης. Το αγόρι ,το γράφουνε στο βιβλίο εισαγωγών του ορφανοτροφείου , με το όνομα Ρος ,από ένα ξύλινο σταυρό που βρέθηκε να φορά το μωρό, και είχε πάνω του ο σταυρός , ένα γράμμα ρω κι ένα σίγμα τελικό. Όλα τα ορφανά του ορφανοτροφείου πρέπει να έχουν πειθαρχία και εκπαιδεύονται στην εχεμύθεια. Στο ορφανοτροφείο αυτό υπάρχει μια μεγάλη γκάμα τιμωριών : καθημερινό ξύλο , βαριές τιμωρίες ,όπως : στρέβλες, το δεντράκι, το μαγκλάβιο , το μαρτύριο της στάμνας, η απομόνωση στο υπόγειο , το μαστίγωμα με το βούνευρο και τόσα άλλα. Το ξύλο είχε προληπτικό χαρακτήρα και συχνά έπεφτε άφθονο ,δια χειρός Λεκαπηνού , που έβγαζε το σαδισμό του , αυτό το ανθρωπόμορφο τέρας , που είχε μετατρέψει το ορφανοτροφείο σε μια κερδοσκοπική επιχείρηση…. Το ορφανοτροφείο στα Κρούσια ,ήταν ορφανοτροφείο ευνούχων και ο Λεκαπηνός έκανε εμπόριο ευνουχισμένων παιδιών….To ορφανοτροφείο του Λεκαπηνού απέκτησε πολύ γρήγορα φήμη ως τροφοδότης καρσιμάζιων τέκνων. Ο Λεκαπηνός έβλεπε τα σεντούκια του να γεμίζουν χρυσάφι και τη φήμη του να εξαπλώνεται μέσα κι έξω από τα όρια της αυτοκρατορίας. Κι ας απαγόρευαν οι νόμοι τον ευνουχισμό , ακόμα κι η επίσημη Εκκλησία, σε Ανατολή και Δύση….
Στο αρχοντικό του Φρανσουά εργάζονται : ο Παραπινάκης , ένας ασήμαντος κηπουρός, ταπεινός καλλιεργητής γης ,μύστης της φύσης ,που έχει αδυναμία στις τριανταφυλλιές, ο Πάκος ,ο γηραιός ξυλοκόπος, η Τας η οικονόμος του σπιτιού, η Κασσία η υπηρέτρια του αρχοντικού, κ.α. Στο ορφανοτροφείο εργάζονται : ο Τρελός Βοριάς, ο Ζαούτση ο φροντιστής ,ο Ναρσής ο τραπεζοκόμος κ.α. Ο Φρανσουά είναι μεγάλος χορηγός στο ορφανοτροφείο του Λεκαπηνού.
Δώδεκα ορφανά παιδιά , μεταξύ οκτώ και δώδεκα ετών, φεύγουν συχνά ξημερώματα από το ορφανοτροφείο , με άμαξες και με την άδεια του Πρωτοσύγκελου Γαβριήλ , για τα σύνορα της αυτοκρατορίας. Εκεί τα αναλαμβάνουν Καυκάσιοι χειρουργοί , για να τα ….ευνουχίσουν. Επέστρεφαν τα μισά και καμιά φορά το ένα τρίτο από τα χειρουργημένα παιδιά… Τα περισσότερα πέθαιναν στο δρόμο από μολύνσεις , ή πωλούνταν σε εμπόρους σε υψηλές τιμές. Τα ευνουχισμένα παιδιά είχαν πλέον, λεπτές και ουράνιες φωνές, άτριχο σώμα, αγένειο πρόσωπο, μακριά άκρα, μεγάλο θώρακα και συμπτώματα γυναικομαστίας, ενώ από τον λαιμό τους έλειπε το χαρακτηριστικό μήλο του Αδάμ. Άλλα τα πουλάει μετά ο Λεκαπηνός σε πλούσιες οικογένειες, άλλα τα πουλάει για να τραγουδάνε σε εκκλησιαστικές χορωδίες, άλλα στην χορωδία ευνούχων της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, άλλα ψάλουν στην καθολική εκκλησία των Σερρών, άλλα γίνονται καστράτοι τραγουδιστές, κλαρίσσιμοι, πραιπόσιτοι, παρακοιμώμενοι, πρωτοβεστιάριοι, γιατροί γυναικολόγοι, καρσιμάζια,δούλοι, αρχιθαλαμηπόλοι στο παλάτι, διοικητές στρατού, ακόμα και πατριάρχες…. Το εμπόριο ευνούχων ανθεί πολύ περισσότερο στη Δύση απ΄ό,τι στην Ανατολή…. Είναι πάρα πολλά τα λεφτά από αυτή τη δουλειά. Και είναι το καλύτερο δώρο που μπορείς να προσφέρεις σε έναν αυτοκράτορα ή έναν υψηλό αξιωματούχο… (...)
Πώς βρέθηκε στο πυκνό δάσος στις πλαγιές του Δυσώρου, μια τόσο ωραία γυναίκα , με το όνομα Ρωξάνη ;Πώς ο Πάκος ο ασχημομούρης συναντάει μια τέτοια καλλονή ;Τι είδους σχέση μπορεί να έχει μαζί της ;Μήπως ήταν νεράιδα ,στοιχειό , δαιμόνιο του δάσους ή ξωτικό από αυτά που τριγυρίζουν στα τρίστατα κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι; Ποιός ήταν ο καλόγερος των δασών και η καλόγρια των βάλτων; Γιατί ο έρωτας πήρε τα μυαλά του δύστυχου Παραπινάκη; Μήπως το έπαθε αυτό ο Παραπινάκης , από τα παραισθησιογόνα μανιτάρια του δάσους ;Αυτή η γυναίκα ήταν όνειρο ή μια φαντασίωση ; Ήταν φτιαγμένη από τα υλικά των ονείρων ;Υπάρχει αυτό το κορίτσι του δάσους ; Γιατί η Ρωξάνη έγινε το μήλο της έριδος για τον αντρικό πληθυσμό στα Κρούσια ; Τι συνδέει τη Ρωξάνη και τον ευνούχο Ρος ; Ποιό είναι το μυστικό της περίφημης προίκας του ορφανοτροφείου; Ποιό ήταν το πολύτιμο δώρο «σύμβολο υποταγής και αφοσίωσης» των ορφανών παιδιών; Υπάρχει ερμαφρόδιτη πεταλούδα ; Υπάρχουν λυκάνθρωποι ; Ποιοι ζούνε κάτω από τα νερά της λίμνης ; Ποιοί είναι οι φοβεροί Κουμάνοι ; Ποιοί ήταν οι βελούδινοι πολίτες της Πόλης; Ποιά είναι τα εξωτικά εσπερίδια και τι σχέση έχουν με την Άρτα; Υπάρχουν στο πυκνό δάσος των Κρουσίων ,δέντρα που φωσφορίζουν τη νύχτα , δέντρα –φονιάδες, που βρίσκεις καμιά φορά στις ρίζες τους στραγγαλισμένα ζώα , δέντρα που περπατούν αθόρυβα πέντε μέτρα τον χρόνο ψάχνοντας για νερό και δέντρα με τις ύπουλες σκιές , που όταν κοιμάσαι από κάτω αρρωσταίνεις ή έρχονται και σε ξυπνάνε οι πεθαμένοι ;Πρέπει να φοβόμαστε τους ανθρώπους και λιγότερο τα αγρίμια ; Μπορεί να ερωτευτεί ένα ευνουχισμένο παιδί και πώς να σμίξει με μια γυναίκα ; Υπάρχει ελπίδα διαφυγής για τα ορφανά παιδιά του ορφανοτροφείου ; Έχει ο Πρωτοσύγκελος Γαβριήλ μετοχές στην «ευλογημένη» επιχείρηση του Λεκαπηνού; Ποιο είναι το φύλο του ευνούχου , αρσενικό ή θηλυκό ή μήπως είναι σαν τους αγγέλους που δεν έχουν φύλο ή μήπως είναι κάτι ανάμεσα σε άντρα , γυναίκα και παιδί ; Νιώθουν μοναξιά οι άγγελοι ;Τραγουδούν οι ευνούχοι με μια αναπνοή μέχρι και ένα λεπτό ; Η μουσική είναι μεγάλη τέχνη αλλά μήπως έχει το τίμημά της, διότι δεν μπορείς να τραγουδάς σαν τους αγγέλους και να παραμένεις κανονικός άνθρωπος στην πραγματική σου ζωή ; Η μεγάλη ομορφιά προκαλεί δέος και πανικό , έχει τη γεύση του απόλυτου και μοιάζει με το θάνατο ; Στα πηγάδια βλέπουμε συνήθως αυτούς που αγαπάμε και τους έχουμε χάσει ; Είναι η ματαιοπονία του πολέμου και η ματαιοδοξία του ανθρώπου οι μεγαλύτεροι εχθροί του , αν εξαιρέσουμε τις αρρώστιες και τις άλλες συμφορές ; Είναι η μόρφωση το ευγενέστερο αγαθό σε αυτή τη ζωή ; Είναι η αγάπη το πιο τρομακτικό πράγμα στον κόσμο ; Είναι άσχημο παιχνίδι ο έρωτας ; Γιατί μισούμε ότι έχουμε αγαπήσει ; Μήπως η κοινωνία ευνουχίζει τα παιδιά της για να ξεπλύνει τις δικές της αμαρτίες ;Είναι η προδοσία και η ανεντιμότητα των ηγετών μας , το μεγαλύτερο ελάττωμα του Γένους και το πιο μελανό σημείο της Ιστορίας μας ; Είναι δυνατόν να ξεπλύνουν το τοπίο από το κακό, σαν από μηχανής θεοί : ο βάλτος, η φωτιά , μια υπερκόσμια μελωδία, η φθινοπωρινή βροχή και τα σύννεφα, που ταξιδεύουν σαν απέραντες φυτείες από βαμβάκι ;
Πρόκειται για το Αριστούργημα του Καλοκαιριού .Διαβάστε το.
Η Κατερίνα Καριζώνη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη , όπου φοίτησε στη Γερμανική Σχολή. Σπούδασε οικονομικά και είναι διδάκτορας των Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ. Εργάστηκε επί δεκαπέντε χρόνια στην Εθνική Τράπεζα. Άλλα έργα της είναι : «Βαλς στην ομίχλη», «Ο χάρτης των ονείρων», «Ρεσάλτο», «Τσάι με τον Καβάφη», «Μεγάλο Αλγέρι» κ.α. Ποίηση : «Πινόκιο», «Πανσέληνος στην οδό Φράγκων», «Τα παγώνια της Μονής Βλατάδων» κ.α. Βιβλία για παιδιά : «Το ταξίδι του αυτοκράτορα με το χαμένο πρόσωπο», «Ο μαγικός αυλός», «Η δίκη των παραμυθιών» κ.α.
