TO AINIΓΜΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

Ποίηση , που δεν μου μιλάς τόσο καιρό

ωραίο  ψέμα, επτασφράγιστη  ηδονή

με  τους  σαράντα πέντε  δράκους

να   φυλάν  τις  λέξεις  σου

που  όταν  τους  σκοτώνεις,  ζωντανεύουν

κι  όταν  σου ξεριζώνουν  την καρδιά

λένε  πως  γράφεις τα καλύτερά σου  ποιήματα

φάρε  στον   κοίλο ουρανό

όπου  όλα  είναι γεννημένα και αγέννητα

κι  ένα  πιάνο παίζει ατέρμονα 
 ένα σκοπό χωρίς  σκοπό

κι  ό,τι μου λές κι ό,τι σου λέω

επίθετα  του τίποτα

Βρήκα  χτες βράδυ ψαράκια  στα  κλαδιά

και  λύκους  μέσα  στα  δίχτυα μου

πείνασα  κι  έφαγα  γράμματα

και  ήπια  νερό  που δεν  υπάρχει  στη γη

ούτε  στον  ουρανό κι  έγραψα ποιήματα.