Οι ευχές του Αχιλλέα Χεκίμογλου

Είναι λίγο περίεργο το να σε μεγαλώσει μάνα λογοτέχνης, ποιήτρια και παραμυθάς.

Είναι λίγο σαν τα παιδιά των μαραγκών ή των οινοποιών που μεγάλωσαν σε περιβάλλον όπου το ροκανίδι ή ο μούστος, οι μυρωδιές του ξύλου και του κελαριού, ήταν παντού. Ή των ζωγράφων και των γλυπτών με τις μπογιές, τους καμβάδες, τις σκόνες και τα μάρμαρα.

Στην περίπτωση ημών, ήταν οι λέξεις, τα κείμενα, τα βιβλία και οι διορθώσεις. Και οι εμμονές, οι φανταστικοί ήρωες, η πλοκή και η κινηματογραφικότητα των ιστοριών. Και η ανατροπή κάθε νορμάλ ωραρίου από την εικόνα ενός ανθρώπου που νυχθημερόν γράφει, σαν να μην υπάρχει τίποτε άλλο στον κόσμο.

Και οι ατελείωτες αλλά πάντα μη πειστικές διαβεβαιώσεις ότι οι ιστορίες της δεν παραπέμπουν σε άλλες. Αλλά άντε να πείσεις τον παραμυθά ότι δεν είναι ελέφαντας -στο μυαλό του είναι τουλάχιστον αυτό.

Χρόνια πολλά Katerina Karizoni C (σε στιγμιότυπο από την εποχή του πρώτου μυθιστορήματος).

Δεν μου αρέσει · Σχολιάστε · Κοινοποιήστε