Τα
πράγματα πετούν
όταν κανείς δεν τα προσέχει
Με κάτι τεράστια
φτερά από ζελατίνα
Κι από τα
παλιά τους χάρτινα περιτυλίγματα
Ζουν μέσα
μας φυλακισμένα και βγαίνουν κάθε τόσο
Πίνουν νερό απ΄τους κρυφούς χάρτες των πόθων μας
Και μας πολιορκούν,
γνωρίζουν
τις αφύλακτες πόρτες της ψυχής
και τις
ανοίγουν, γίνονται ανεμοστρόβιλοι
αφήνουν τα καρφιά τους μες στα χέρια μας
αφήνουν
απέραντες κορδέλες από γαϊτανάκια
όπου γυρίζουμε
όλη μέρα σαν υπνωτισμένοι.
Τα
πράγματα πετούν
Μας παίρνουν μαζί τους
Μες σε
στενάχωρα κουτιά και σε κιβώτια,
μέσα σε
μικρά σπιρτόκουτα που δεν ανοίγουν
μας αφαιρούν
την κίνηση
μας συρρικνώνουν
μας κάνουν σιγά -σιγά πληροφορίες
για τις
οποίες δεν ενδιαφέρεται κανείς.
No comments:
Post a Comment