Τα διηγήματα που γράφτηκαν αποκλειστικά για το «Εθνος της Κυριακής» μοιάζουν σχεδόν με το δακτυλικό αποτύπωμα: σε εποχές που αλλάζει πλευρό η Ιστορία, ζητήματα όπως και ο ηρωισμός, γίνονται αλλιώς, όπως αλλιώς γίνεται καθετί το επαναστατικό, το γενναίο, το «αυταπόδεικτο», αν υπάρχει, και το «δεδομένο».
Το σίγουρο είναι ότι παρά τον ήρωά της -απ’ ό,τι διαπιστώσαμε- η ιστορία δεν υπήρξε κατ’ ανάγκην και ηρωική. Συνήθως γεννιέται ο ήρωας σε μια αντηρωική, όπως και σε μια αντιπολεμική, ιστορία. «Θάρρος δεν είναι η απουσία φόβου, αλλά ο θρίαμβος εναντίον του» έχει πει ο Νέλσον Μαντέλα.
Και ο Τόμας Μαν στο βιβλίο του «Θάνατος στη Βενετία» θα διαπιστώσει σοφά: «Σχεδόν κάθε μεγάλο που υπάρχει, το χρωστά σ’ ένα ?παρά τούτο?, σε μια πρόκληση ενάντια στα βάσανα και τις έγνοιες, τη φτώχεια, την εγκατάλειψη, τη σωματική αδυναμία, τα ελαττώματα, τα πάθη, τις χιλιάδες τα εμπόδια.
»Αν μελετούσε κανείς -θα επιμείνει- όλα τούτα τα πεπρωμένα και τόσα παρόμοια, σίγουρα θα παραδεχόταν πως δεν υπάρχει άλλος ηρωισμός, από τον ηρωισμό της αδυναμίας». Ετσι και οι ήρωές μας, εκ των υστέρων, ήταν «όλοι εκείνοι που δημιουργούν στα ορόσημα της εξάντλησης, που λυγίζουν κάτω απ’ το βαρύ μόχθο, που είναι κιόλας τσακισμένοι και στέκουν, ωστόσο, ολόρθοι».
Το αποτέλεσμα, ωστόσο, 36 δυναμωτικές, φωτεινές ακόμα και στα σκοτάδια τους, αισιόδοξες παρά την όποια τους έκβαση, στιβαρές ιστορίες, που η δημοσίευσή τους ξεκινά αύριο με το «Εθνος της Κυριακής» και θα διαρκέσει όλο το καλοκαίρι. Δημιουργοί τους, μεταξύ πολλών άλλων για να μη σας στερούμε την έκπληξη, και οι συγγραφείς Βασίλης Βασιλικός, Αλέξης Πανσέληνος, Φωτεινή Τσαλίκογλου, Ανδρέας Μήτσου, Μάνος Κοντολέων, Αργυρώ Μαντόγλου, Μιχάλης Φακίνος, Δημήτρης Σωτάκης, Δημήτρης Στεφανάκης, Κώστας Αρκουδέας, Μαρία Γαβαλά, Μαρία Σκιαδαρέση, Φίλιππος Φιλίππου, Πέλα Σουλτάτου, Γιάννης Φαρσάρης, Κάπα Κάπα Μοίρης, Κατερίνα Καριζώνη, Κώστια Κοντολέων, Λουκία Δέρβη, Μάκης Πανώριος, Λίτσα Ψαραύτη, Λίζα Βάρβογλη, Μαρία Λαμπαδαρίδου-Πόθου, Κυριάκος Αθανασιάδης, Κωστής Γκιμοσούλης, Αγγέλα Γαβρίλη και πολλοί πολλοί άλλοι. Το αποτέλεσμα, δραματικές, κωμικές ή αισθηματικές, ρεαλιστικές, σουρεαλιστικές, καθημερινές ή υπερβατικές ιστορίες, αγαπημένες συγγραφικές φωνές και καινούργιες πολλά υποσχόμενες άλλες.
Κοινή συνισταμένη μια διαπίστωση που μας έρχεται, και καλά κρατεί, από τον Βίκτορ Ουγκό: «Το να πέσεις δεν είναι τρομερό, το να μη θέλεις όμως να σηκωθείς είναι ολέθριο», να καθιστά εν δυνάμει ήρωα τον καθένα μας και μια, επίσης, αλήθεια αιώνων: «Πάντα κάτι φαίνεται αδύνατον, μέχρι να πραγματοποιηθεί». Ας έχουμε, λοιπόν, για στόχο μας αυτό το υπό πραγμάτωση αδύνατον και Καλό «ηρωικό» - όπως το βλέπει κανείς αυτό το «ηρωικό», υπέροχο ελληνικό Καλοκαίρι.
ΕΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ
No comments:
Post a Comment