Ο άγγελός μου
O άγγελός μου έχει ένα ξύλινο πόδι
Κρατάει στο χέρι την κραυγή
του ρολογιού
Και χορεύει στο κεφάλι μιας
καρφίτσας
Ο άγγελός μου έχει ένα
τεράστιο μύλο του καφέ
Κι αλέθει τα σύννεφα
για να φέρει βροχή
για να φέρει βροχή
Κι αλέθει την καταχνιά
για να φτιάξει τα σπίτια
Εκείνων που κανείς δεν τους
αγαπάει
Ο άγγελός μου είναι ένα
μοναχικό πουλί
Που κουρνιάζει στα κλαδιά
ενός αρχέγονου δέντρου
Δίπλα σε μια θάλασσα που εξατμίζεται
Δεν ξέρει να χαμογελάει, ούτε
να κλείνει τα μάτια
Με βοηθάει ωστόσο να γράψω ποιήματα
μου ψιθυρίζει γλυκά τις λέξεις στο αυτί
και άλλοτε πάλι μου δανείζει τα
μολύβια του
που λιώνουν όμως γρήγορα
σα νιφάδες χιονιού πάνω στο
χαρτί
όταν τον κοιτάζω καμιά φορά
κρυφά
στον καθρέφτη μου
διακρίνω μόνο το μακρύ ξύλινο
πόδι του
να ανθίζει.
No comments:
Post a Comment