Εκδρομή στον Πολύγυρο

Ο Πολύγυρος δεν είναι βουνό,

Είναι ένας μοναχός αιωνόβιος

Κάθε βράδυ βράζει καζάνια με χυλό

Για να φάνε οι άρρωστοι της ενορίας του

Και οι ποιητές που έχουν στο αίμα τους 
ψήγματα χρυσού

Στη Γαλάτιστα σκότωσαν κάποτε τον τελώνη

Κι ο φαρισαίος φορούσε πουκάμισο από καραβόπανο

Και κρατούσε πιστόλι, ένα παλιό στάγιερ του 43

Έ μπαμπά, η Γαλάτιστα δεν έχει θάλασσα

Παρά μονάχα μια αχλύ που σου τρυπάει τα κόκκαλα

Και η Αρναία δάση που σε πνίγουν

Όπου κι αν πας σ΄ακολουθούνε δέντρα

Όπου κι αν πας σ΄ακολουθούνε μνήμες

ο ασβέστης του καλοκαιριού, το παιδικό άσθμα,

η Βάβδος με τον καλό αέρα

και το αγόρι που κάποτε αγάπησες

Ο  Πάνας  γυρνάει στα δάση

και φυσάει το σουραύλι του

παρασέρνει τα αγόρια στους γκρεμούς

θάβει τα κορίτσια μέσα στους κορμούς των δέντρων

κατρακυλάει τις πέτρες στις πλαγιές με θόρυβο

γίνεται καλόγερος, 
                       πετάει στο ’ Αγιο Όρος.