ΜΟΙΡΑΣΙΑ

Μοιρασιά

Λοιπόν, σήμερα διάβαζα ένα δικό σου ποίημα

Από την εποχή που ακόμα σ΄ επισκεπτόμουν

Μου κερνούσες  νερό με λίγο δηλητήριο

έστρωνες ζάχαρη στο πάτωμα

σκιές στα παντζούρια

λύναμε ασκήσεις μαθηματικών,

έτρεμα τις απαντήσεις

που πάντα έδειχναν ότι κάπου έκανα

λάθος με τους ανθρώπους

Και είχα δυσκολίες με τους αριθμούς

γιατί η κοιλιά μου ήταν γεμάτη ιστορίες

Και πλακούντες με μελάνη από παλιά ποιήματα.

Πάντως μου άρεζαν τα ποιήματά σου , δεν το αρνούμαι

Όταν τα έτρωγα είχαν γεύση πικραμύγδαλου

Κι όταν τα άκουγα μου θύμιζαν σειρήνες πλοίων

Υπήρχε ωστόσο μια άσκηση που δεν λύσαμε ποτέ

Πώς και αν διαιρείται ένα ποίημα

Κι αν διαιρείται, πώς μοιράζεται

Κι αν μοιράζεται , ποιος παίρνει το χαρτί

Και ποιος το τραύμα

ποιος τα κιτρινισμένα συμπεράσματα

και ποιος τα λιγοστά, φθαρμένα ιμάτια του ποιητή.