Τα ναυάγια
Δεν ξέρω
γιατί μ΄ αρέσουν τα ναυάγια
Μου φαίνεται
πως είναι στοιχειωμένα
Ανάμεσά τους
περνούνε ψάρια
Περνούν
αρχαία αγάλματα, πνιγμένοι
Ψάχνουν στα
ημερολόγια των πλοίων
για όσους
χάθηκαν, γυρεύουν τις αιτίες
ψάχνουν για χάρτες
με κρυμμένους θησαυρούς
παλιά
ανεμολόγια και πυξίδες
καμιά φορά
όταν τραβιούνται τα νερά
σέρνουν τα
τσακισμένα σκάφη στα καρνάγια
και τα
καλαφατίζουν όλη νύχτα
κι εκείνα
ξαναγίνονται καινούργια
γεμίζουν
πλήρωμα κι ανάβουνε τα φώτα
σηκώνουν
άγκυρες και λύνουν τα σκοινιά
πλέουν
περήφανα σε πλήρη ιστιοφορία
κι ύστερα
την αυγή ξαναβυθίζονται
αθόρυβα στο
σκοτεινό πυθμένα.
Δεν ξέρω
γιατί μου αρέσουν τα ναυάγια
Ιδίως εκείνα
που δεν τα ανέσυρε κανείς
Ίσως γιατί έχουν κάτι από μένα.
No comments:
Post a Comment