Μνημόσυνο

Ένα άλογο έτρωγε
όλο το πρωί τον ουρανό
από μια οπή φαινόταν η νεκρή γιαγιά μου
φορούσε την παλιά χορταριασμένη ρόμπα της
κι έπλενε κάτι γιγάντια καζάνια
πάλι δουλειές έκανε η δύστυχη γιαγιά
δίπλα της έκλαιγε μια νεαρή αγία
τα δάκρυά της γίνονταν μικρά χρυσόψαρα
εκείνη είχε βάλει ένα τηγάνι στη φωτιά
το λάδι τσίριζε
αλεύρωνε η γιαγιά μου τα χρυσόψαρα
και τά ριχνε στο λάδι
βογγούσαν στην αρχή
μετά ησύχαζαν
κι αρχίζανε να της μιλούν
με τις φωνές μας.

-Τι κάνεις γιαγιά στον ουρανό; της φώναξα
-Όλη τη μέρα τηγανίζω ψάρια
για να μαθαίνω νέα σας
τη νύχτα
με το καμμένο τηγανόλαδο
ανάβω τα άστρα.