Χαλκιδική
Τα μεσημέρια σε τρελαίνουν
τα τζιτζίκια της
Χαλκιδικής
στις γερμένες γρίλιες των σπιτιών
σέρνεται βιαστικά μια
βασίλισσα-σαύρα
φλεγόμενοι στρατοί διασχίζουν
τον ουρανό
πυρπολούν τις κοιλάδες του κορμιού
βάζουν φωτιά στα
τριαντάφυλλα, στις μπουκαμβίλιες
απ΄ την αρχαία στάμνα του
καλοκαιριού
χύνεται η θάλασσα μαζί με τα
καράβια της
ένα παντζούρι ανοίγει κάπου
στον ορίζοντα
υψώνεται ένα άσπρο χέρι με
δοξάρι
διευθύνει μυστικά τη συναυλία
των τζιτζικιών
που κάτι θέλουν να
αναγγείλουν μέσα στο λιοπύρι
κάτι σημαντικό, ωστόσο ακατανόητο
ίσκιοι νεκρών θροίζουν μες στις
φυλλωσιές
μπλέκουνε στους ιστούς της
αράχνης
σκαλώνουν στις πευκοβελόνες
ασήμι στάζει τις νύχτες απ΄το
στόμιο του φεγγαριού
από κάποιο ουράνιο εκμαγείο
πέφτει πότε- πότε στο πέλαγος
ένα άγαλμα
και κολυμπάει προς την παραλία.
No comments:
Post a Comment