Aλίμονο αν σωπάσει το βιολί
----------------------------------------
Κάπου υπάρχει
ένας ξανθός ωραίος άντρας
που παίζει μέρα νύχτα ένα βιολί
γονατισμένος σ΄ένα βελουδένιο μαξιλάρι
το σύμπαν σιωπηλό τον αφουγκράζεται
στις νότες του ισορροπούν τα αστέρια
διαγράφουν γύρω του ελλειπτικές πορείες
στρέφουν με πείσμα τα μαγνητικά πεδία τους
στρέφουν κι οι άνθρωποι τα πρόσωπά τους
τα αβέβαια βήμάτά τους , τους σκοπούς τους
προς τα εκεί που παίζει η μουσική
έτσι που το δοξάρι του βιολιού
γίνεται σιγά σιγά
ο άξονας του κόσμου.
Με τρόμο σκέφτομαι τη μέρα εκείνη
που ο ωραίος άντρας θα αφήσει το δοξάρι
γιατί κουράστηκε
ή γιατί δίψασε για λίγο νερό
ή έστω για να σιάξει μια στιγμή το μαξιλάρι
κάτω από τα μουδιασμένα του γόνατα.
Και τότε θα ακούσω ξαφνικά
το σύμπαν να συντρίβεται
και τότε θα δω γύρω μου τον κόσμο
να αδειάζει.
9 comments:
Η μουσική της ζωής από το επέκεινα και η ησυχαστική πορεία της καθημέρα μας!!!
Καλή σου μέρα!!!
Καλημέρα onisime!Xαίρομαι που με επισκέπτεσαι.
Μεταφορικά, θα έλεγα, πως ουδείς αναντικατάστατος.
Κάποιος άλλος θα κρατήσει το δοξάρι και του κόσμου η πορεία θα σωθεί...
Καλό μήνα!
΄΄Εχεις δίκιο Δημήτρη,
Ουδείς αναντικατάστατος. Άλλωστε το ποιήμα είναι παλιό. Απλώς δημοσιεύτηκε πρόσφατα. Όσο για το σύμπαν, γκρεμίζεται και ξαναστήνεται διαρκώς .Κι έχω πεισθεί ότι αυτό είναι που μας κρατάει ζωντανούς.
Και καλό μήνα.
Εύχομαι ποτέ να μην δεις τον κόσμο να αδειάζει, μιας και η γραφή σου είναι η σταγόνα που ολοκληρώνει την διεργασία δημιουργίας της απόλυτης μουσικής επένδυσής του...
Εξαιρετικό αγαπητή Κατερίνα...
Ισσοροπεί ανάμεσα στον άνθρωπο και τις μοναδικές δυνάμεις της ψυχής του...
Την Καλημέρα μου και την εκτίμησή μου...
Καλημέρα Νίκο,
Σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Δυστυχώς είδα πολλές φορές τον κόσμο να αδειάζει .Αλλά έχω βρει τον τρόπο να τον ξαναγεμίζω γράφοντας .
Έπεσα τυχαία στο μπλογκ σου. Δύσκολα με αναγκάζει ποίημα να αφήσω σχόλια. Το δικό σου με κατανάγκασε.
Άξονας του κόσμου...
Συγχαρητήρια εκ βαθέων
Σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια ωσηε και καλώς όρισες στο μπλοκ μου .
Post a Comment