Saturday, December 29, 2007

Θεσσαλονίκη

















Τα λεωφορεία
που σταθμεύουν στις αλάνες
πίσω απ΄τις πολυκατοικίες κάθε βράδυ
είναι τα λάφυρα των ημερών που πέρασαν
κατά τις δώδεκα γεμίζουν πλήθη αγίων
πολιούχων,
άμφια βυζαντινά και σκοτεινά διαμάντια
λύνουν χειρόφρενα και ορμούν στη ναρκωμένη πόλη
σέρνουν την ενδοχώρα ως τη θάλασσα
κι από κει αναδύονται στον αιώνα τους
που φέγγει.

Και τότε οι εκκλησίες ερειπώνονται
χαλάσματα μέσα στη νύχτα που αχνίζουν
όπως στην πυρκαγιά του 17
και πιο παλιά σ΄ επιδρομές απίστων.

Τα ξημερώματα όμως όλα επανέρχονται
τα λεωφορεία άθιχτα στις αφετηρίες
γυαλιστερά , απαστράπτοντα σαν ωραία χρόνια
να κουβαλούν φορτία εργαζομένων
και μαθητές ανώνυμους λυκείων.

Αυτά μου είπε ένας γέρος αγιογράφος
που είχε το μαγαζί του στη Χαλκέων
δύο ή τρεις αιώνες τώρα και μελετούσε
τη συμπεριφορά των βυζαντινών εικόνων.

7 comments:

ΩΣΗΕ said...

Πως μια απλή, φαινομενικά χωρίς νόημα και βάθος σκηνή γίνεται ποίση, τραγούδι, πίνακας, ζωή, θάνατος...

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΙΖΩΝΗ said...

Σ΄ευχαριστώ ωσηε. Ελπίζω να περνάς καλά αυτές τις μέρες. Εμείς εδώ κρυώνουμε , ψωνίζουμε και τρώμε συνεχώς.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΙΖΩΝΗ said...

Σ΄ευχαριστώ ωσηε. Ελπίζω να περνάς καλά αυτές τις μέρες. Εμείς εδώ κρυώνουμε , ψωνίζουμε και τρώμε συνεχώς.

ΩΣΗΕ said...

Καλημέρα Κατερίνα μου. Εύχομαι να σας βρει καλά η αρχιχρονιά και να σας καταδιώκουν οι μούσες και το έλεος του Θεού. Όπως ''καταριώταν'' κάποτε ένας αγιορίτης: ''Η αγάπη του Θεού να σας κάψει''

ΥΓ Μπορεί να ανέβω στις γειτονιές σου το Φεβράρη. Θα σ' ενημερώσω αν είναι.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΙΖΩΝΗ said...

Nα με ειδοποιήσεις. Είναι μια ευκαιρία να τα πούμε από κοντά.Θα χαρώ πολύ.

Anonymous said...

Με το ποίημα αυτό φαίνεται ωραιότερη η έμβαση της νέας χροιάς που σε λίγες ώρς καταφθάνει. Κατερίνα μου, σου εύχομαι ολόψυχα Καλή Χρονιά με υγεία σωματική και ψυχική. Υπάρχει μάλιστα πιθανότητα να τα πούμε γύρω στο Πάσχα, πρώτα ο Θεός. Θα μιλάμε εάλλου συχνά. Την καλησπέρα και την αγάπη μου.

Anonymous said...

Πόλη ζωσμένη το μύθο μαγευτική γωνιά της ιστορίας!!!