Kαλησπέρα Βασίλη μου , ναι θα είναι μακρύ το ταξίδι μου και στην πραγματικότητα αλλά και στην φαντασία .Όπου νάναι αρχίζω καινούργιο μυθιστόρημα με πειρατές.
Ήχε μου , το μεγαλύτερο ταξίδι είναι το ταξίδι της ποίησης.Κι απ΄αυτό ξέρεις εσύ πολύ καλά .Όταν κατέβω στην ΑΘήνα θα ψάξω να βρω το βιβλίο σου και θα τα πούμε. Φιλιά !
Τις νύχτες του καλοκαιριού πού 'ριχνε τα μαλλιά σου ένα αεράκι νοτικό μες στη θολή ματιά σου θυμάσαι το μπάρμπα Στελλή με τσ' ώρες να μιλεί γιά ένα μικρό Σαρακηνό κουρσάρο τον Αλή;
Μικρό παιδί το πήρανε και τό 'ψησε η αρμύρα τρανός κουρσάρος γίνηκε, έτσι τό 'γραφε η μοίρα έλεγε ο γέρος κι έπεμπε το λογισμό μου αλλού μα επάτουνα στα χνάρια σου στην άκρη του γιαλού
Σ' ένα ακρογιάλι μιά βραδιά, στου φεγγαριού τη χάση άραξε τη γαλέρα του μέχρι ο νοτιάς να πάψει και μάγεψε τη σκέψη του μιας κόρης το φιλί και η γαλέρα εμίσεψε με δίχως τον Αλή
Ητανε λέει στη φύση του καράβια νε κουρσέυει και πολιτείες μακρινές κι άγνωστες να γυρεύει κι έφυγε από την αγκαλιά της κόρης μια βραδιά με σύντροφο αγιάτρευτη πληγή μες στην καρδιά
Ποτέ δεν καταλάβαμε γιατί κοντά στην άκρη της ιστορίας τού 'φευγε του γέρου ένα δάκρυ άμμος λέει πως τού 'μπαινε στα βλέφαρα βαθιά που σήκωνε απ' τη θάλασσα η δυνατή νοθιά
Μάδησε ο χρόνος σαν παιδί της νιότης το λουλούδι μα εγώ σε φύλαξα ακριβή σ' ένα φτωχό τραγούδι φαίνεται πως σ' αγάπησα και σ' αγαπώ πολύ γιά να δακρύζω σα μιλώ για το μικρό Αλή
Aνωνυμε , πολύ ωραίο το ποιήμα. Ξέρω κι εγώ πολλές κουρσάρικες ιστορίες και θα αρχίσω να τις γράφω για να τις μαθαίνει σιγά σιγά κι ο κόσμος. Η Ελλάδα δεν είναι μικρή χώρα αν συνυπολογίσεις και τις θάλασσές της.Είμαστε χώρα πειρατών και κουρσάρων αλλά δεν το ξέρουμε.Κι ούτε μας το λένε στα σχολεία.
πολυ όμορφη η φωτογραφία σου..τελικά το photoshop κάνει θαύματα.. αν επιτρέπεται μία διόρθωση.. οι πειρατές ήταν οι παράνομοι.. οι κουρσάροι ήτανε ναυλωμένοι υπάλληλοι τηε εκάστοτε κυβέρνησης να κυνηγάνε τους πειρατές και να τους παραδώσουνε στην εξουσία..
Ξέρω τη διαφορά ανάμεσα σε πειρατές και κουρσάρους.Απλώς οι Έλληνες και ειδικά οι Μανιάτες τα κάναν και τα δυο . Τους ναύλωνε η Μεγάλη Αικατερίνη στα πλοία της για να χτυπάνε τα εχθρικά σκάφη. Ακόμα και τα εμπορικά πλοία το γύριζαν καμιά φορά στην πειρατεία κι έκαναν ρεσάλτα.
Περίπλου μου μη με παρεξηγείς.Από τη μια το κατάλαβα από την άλλη όμως μπαίνουν καμιά φορά και ανώνυμοι κι αφήνουν σχόλια. Δυστυχώς την μουσική σου δεν μπόρεσα να την ανοίξω.Μάλλον πρέπει να μου δώσεις τη διεύθυνση στο youtube για να την ακούσω.
16 comments:
Θα είναι μακρύ το ταξίδι
Μαγικό ταξίδι να έχεις γλυκιά μου Κατερίνα!!!
Kαλησπέρα Βασίλη μου , ναι θα είναι μακρύ το ταξίδι μου και στην πραγματικότητα αλλά και στην φαντασία .Όπου νάναι αρχίζω καινούργιο μυθιστόρημα με πειρατές.
Ήχε μου , το μεγαλύτερο ταξίδι είναι το ταξίδι της ποίησης.Κι απ΄αυτό ξέρεις εσύ πολύ καλά .Όταν κατέβω στην ΑΘήνα θα ψάξω να βρω το βιβλίο σου και θα τα πούμε. Φιλιά !
Κατερινα ευχομαι καλα ταξιδια με την φαντασια αλλα και στην πραγματικοτητα!
Ετοιμαζεις ταξιδακι στην Κορσικη ε?
Τυχερηηη!!!
πολλα φιλια
Ο ΣΑΡΑΚΗΝΟΣ ΚΟΥΡΣΑΡΟΣ ΧΑΙΝΙΔΕΣ
Τις νύχτες του καλοκαιριού πού 'ριχνε τα μαλλιά σου
ένα αεράκι νοτικό μες στη θολή ματιά σου
θυμάσαι το μπάρμπα Στελλή με τσ' ώρες να μιλεί
γιά ένα μικρό Σαρακηνό κουρσάρο τον Αλή;
Μικρό παιδί το πήρανε και τό 'ψησε η αρμύρα
τρανός κουρσάρος γίνηκε, έτσι τό 'γραφε η μοίρα
έλεγε ο γέρος κι έπεμπε το λογισμό μου αλλού
μα επάτουνα στα χνάρια σου στην άκρη του γιαλού
Σ' ένα ακρογιάλι μιά βραδιά, στου φεγγαριού τη χάση
άραξε τη γαλέρα του μέχρι ο νοτιάς να πάψει
και μάγεψε τη σκέψη του μιας κόρης το φιλί
και η γαλέρα εμίσεψε με δίχως τον Αλή
Ητανε λέει στη φύση του καράβια νε κουρσέυει
και πολιτείες μακρινές κι άγνωστες να γυρεύει
κι έφυγε από την αγκαλιά της κόρης μια βραδιά
με σύντροφο αγιάτρευτη πληγή μες στην καρδιά
Ποτέ δεν καταλάβαμε γιατί κοντά στην άκρη
της ιστορίας τού 'φευγε του γέρου ένα δάκρυ
άμμος λέει πως τού 'μπαινε στα βλέφαρα βαθιά
που σήκωνε απ' τη θάλασσα η δυνατή νοθιά
Μάδησε ο χρόνος σαν παιδί της νιότης το λουλούδι
μα εγώ σε φύλαξα ακριβή σ' ένα φτωχό τραγούδι
φαίνεται πως σ' αγάπησα και σ' αγαπώ πολύ
γιά να δακρύζω σα μιλώ για το μικρό Αλή
Σ΄ευχαριστώ Φαραόνα μοθ .Εσείς τι κάνετε ? Αρχίσατε τα μπάνια στην ωραία Κέρκυρα?
Aνωνυμε , πολύ ωραίο το ποιήμα. Ξέρω κι εγώ πολλές κουρσάρικες ιστορίες και θα αρχίσω να τις γράφω για να τις μαθαίνει σιγά σιγά κι ο κόσμος. Η Ελλάδα δεν είναι μικρή χώρα αν συνυπολογίσεις και τις θάλασσές της.Είμαστε χώρα πειρατών και κουρσάρων αλλά δεν το ξέρουμε.Κι ούτε μας το λένε στα σχολεία.
πολυ όμορφη η φωτογραφία σου..τελικά το photoshop κάνει θαύματα..
αν επιτρέπεται μία διόρθωση..
οι πειρατές ήταν οι παράνομοι..
οι κουρσάροι ήτανε ναυλωμένοι υπάλληλοι τηε εκάστοτε κυβέρνησης να κυνηγάνε τους πειρατές και να τους παραδώσουνε στην εξουσία..
Δεν είμαι ανώνυμος!!!!!!
έχω όνομα ..ξέχασα να το αναφέρω!!!
periploys
Ξέρω τη διαφορά ανάμεσα σε πειρατές και κουρσάρους.Απλώς οι Έλληνες και ειδικά οι Μανιάτες τα κάναν και τα δυο . Τους ναύλωνε η Μεγάλη Αικατερίνη στα πλοία της για να χτυπάνε τα εχθρικά σκάφη. Ακόμα και τα εμπορικά πλοία το γύριζαν καμιά φορά στην πειρατεία κι έκαναν ρεσάλτα.
Περίπλου μου μη με παρεξηγείς.Από τη μια το κατάλαβα από την άλλη όμως μπαίνουν καμιά φορά και ανώνυμοι κι αφήνουν σχόλια. Δυστυχώς την μουσική σου δεν μπόρεσα να την ανοίξω.Μάλλον πρέπει να μου δώσεις τη διεύθυνση στο youtube για να την ακούσω.
ωραία ιδέα, στο πειρατικό θα ταξιδεύσεις μόνη;
Όχι μαζί με τους ήρωές μου . Στο πλοίο για την Κορσική βέβαια μαζί με τους Μανιάτες.
Post a Comment