Tuesday, January 6, 2009

To νέο τεύχος του περιοδικού Δέκατα



΄Ενα εξαιρετικό τεύχος για τα μπλογκς, την λογοτεχνία και τον ψηφιακό λόγο , όπου ερευνώνται οι μεταξύ τους σχέσεις και αναλύονται οι συνέπειες του διαδικτύου στον λογοτεχνικό και έντυπο λόγο.ΓΡάφουν οι Δημήτρης Σωτάκης, Δημήτρης Μαμαλούκας, Καλοκύρης, Χαρίτος, Αθηνάκης, Γιάννης Αντιόχου και άλλοι.

8 comments:

Λακων said...

Κατερινα καταρχας καλη χρονια.
Ξεκινησε ζορικα παντως.
Συγγνωμη για την ελλειψη τονων αλλα εχω κατι προβληματακια στον υπολογιστη.
Σου χρωστω και μια εξηγηση για το βαπορι-καραβι που τραβηξες φωτογραφια παο το Γυθειο ε;

Φαίδρα Φις said...

καλή χρονιά Κατερίνα μου
αν και όλοι ξέρουμε πως διαφαίνεται η δυσκολία της

σου στέλνω τη σκέψη και την αγάπη μου και όπου αγαπάς

φιλιά
Φαίδρα

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΙΖΩΝΗ said...

Kαλή χρονιά Λάκων, παρόλο που τα πράγματα είναι ζόρικα , σου εύχομαι να σου έρθουν ευνοικά .Ναι , πες μου για το βαπόρι αυτό γιατί πάντα αναρωτιόμουν πώς βρέθηκε εκεί εγκαταλειμμένο.Εχει κάτι πολύ σπαρακτικό όταν το βλέπεις από κοντά.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΙΖΩΝΗ said...

Σ΄ευχαριστώ Φαίδρα μου .Καλή χρονιά και σε σένα και στους δικούς σου .Και κάποια στιγμή να βρεθούμε. ΄Εχω κολλήσει φέτος στη Θεσσαλονίκη γιατί γράφω συνεχώς. Στην πρώτη ευκαιρία όμως θα τα πούμε.

Λακων said...

Το πλοίο αυτό είναι το γνωστό "βαπόρι από την Περσία" του λαικού άσματος.
Πρόκειται για ένα πλοίο που πιάστηκε στην Κορινθία από τη δίωξη ναρκωτικών.
Ήταν η μεγαλύτερη ποσότητα χασίς εως τότε στην Ελλάδα και είχε δημιουργηθεί πάταγος.
Έτσι προέκυψε και οι στίχοι "Το βαπόρι από την Περσία πιάστηκε στην Κορινθία. Τώρα κλαιν όλα τα αλάνια που θα μείνουνε χαρμάνια."
Στο πλοίο έβαλαν φωτιά προκειμένου να κάψουν το περιεχόμενο του.
Δεν ξέρω πως αλλά κατέληξε στο Γύθειο. (εδώ και πολλά χρόνια βρίσκεται εκεί-το θυμάμαι από μικρό παιδί.)
Υπήρχαν κάποιες σκέψεις να το μετατρέψουν σε πλωτό Bar αλλά τελικά αφέθηκε εκεί να σαπίζει ανεκμετάλλευτο.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΙΖΩΝΗ said...

Ήξερα το τραγούδι και την ιστορία αλλά όχι ότι αυτό ήταν το περίφημο πλοίο.Στην κατάσταση που είναι σήμερα το βαπόρι δεν νομίζω ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Είναι αλήθεια όμως ότι στολίζει το τοπιο. Κι όταν το πρωτοαντίκρυσα κόντεψα να πάθω συγκοπή γιατί το είδα ξαφνικά καθώς έστριβα το δρόμο για τη Σκάλα και νόμισα πως ήταν σκηνικό θεάτρου. Σ΄ευχαριστώ για την πληροφορία, κορώνα.Ήταν εξαιρετική .

Anonymous said...

ενδιαφέρον και αυτό το θέμα του περιοδικού. Θα το προμηθευτώ από το νησί της Κω, γιατί στη Νίσυρο δυστυχώς δεν υπάρχει περίπτωση να φτάσει ποτέ.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΙΖΩΝΗ said...

Na το πάρεις Νίκο μου , έχει καταπληκτικά κείμενα που σ΄ενδιαφέρουν κι εσένα γιατί δουλεύεις με τα μπλογκς.