Thursday, June 11, 2009

Πέρσα Κουμούτση , Καφέ Κλεμέντε, μυθιστόρημα εκδόσεις Ψυχογιός

΄Ενα ακόμα μυθιστόρημα προστίθεται στο αξιοσημείωτο συγγραφικό και μεταφραστικό έργο της Πέρσας Κουμούτση , το Καφέ Κλεμέντε , που κυκλοφόρησε τελευταία από τις Εκδόσεις Ψυχογιός.Η Πέρσα Κουμούτση , η πολύγλωσση Αιγυπτιώτισσα από το Κάιρο που τιμήθηκε με το βραβείο Καβάφη το 2001 και με μετάλλιο τιμής από το αιγυπτιακό κράτος για το συνολικό μεταφραστικό της έργο το 2006 , έχει καταξιωθεί και στον χώρο της νεοελληνικής πεζογραφίας με τα δικά της μυθιστορήματα. Πέραν του γεγονότος ότι μας έφερε σε επαφή με το έργο του νομπελίστα συγγραφέα Ναγκίμπ Μαφχούζ ,η Πέρσα μας έδωσε και δείγματα αξιόλογης γραφής με το προηγούμενο μυθιστόρημά της Δυτικά του Νείλου αλλά και με το τελευταίο της βιβλίο το Καφέ Κλεμεντε.Η σχέση μου με την Αίγυπτο και την κουλτούρα της ελληνικής παροικίας, όπου πάντα θα πλανιέται ο ίσκιος του Καβάφη , τα χαμσίνια και ο απόηχος του χρηματιστηρίου Βαμβακιού , είναι μακρόχρονη και μυστηριώδης. Κάτι ανεξήγητο με έσπρωξε να ασχοληθώ με την Αλεξάνδρεια , να κάνω διδακτορικό για την ελληνική παροικία της Αιγύπτου και κυρίως να γράψω το μυθιστόρημα Τσάι με τον Καβάφη. Κάτι άλλο ανεξήγητο επίσης μ΄έσπρωχνε να κάνω φίλους Αιγυπτιώτες , να έλκομαι απ΄ την κοσμοπολίτικη αύρα τους και να απολαμβάνω την συνάφεια μαζί τους. Συνεπαρμένη απ΄αυτό το πολυεθνικό και πολύγλωσσο κομμάτι του ελληνισμού , που αναπτύχθηκε στα λιμάνια και στα βαμβακοχώραφα της Αιγύπτου κατέληξα να παίρνω μαθήματα αραβικών , να διαβάζω ό,τιδήποτε γραφόταν για το θέμα , να ψάχνω στις βιβλιοθήκες μανιωδώς , να αναρριγώ κάθε φορά που ανακάλυπτα κάτι καινούργιο για την πόλη του Καβάφη. Κάπως έτσι λοιπόν ανάμεσα σε βιβλία και αρχεία έβρισκα σιγά σιγά και τους ανθρώπους .Έτσι έφτασα και στην Πέρσα . Βέβαια στα βιβλία της Πέρσας Κουμούτση αναγνωρίζει κανείς με την πρώτη ματιά τα ίχνη της χαμένης ελληνικής παροικίας , τους θαμπούς χάρτες της παλιάς αλεξανδρινής μυθολογίας . Τόσο στο προηγούμενο βιβλίο της όσο και σ΄αυτό διακρίνει κανείς την "πρωτεύουσα της μνήμης" όπως την ονόμασε ο Λώρρενς Ντάρρελ να πλανιέται ως σκηνικό αλλά και ως βιωμένος χώρος στις ζωές των ηρώων . Στο καφέ Κλεμέντε , το περίφημο καφέ γίνεται η γέφυρα για να ενωθούν οι ζωές των πρωταγωνιστών που μοιράζονται ανάμεσα στην Αλεξάνδρεια και στο Παρίσι . Μια φιλόδοξη ηθοποιός παντρεύεται έναν έλληνα φέρελπη καθηγητή Πανεπιστημίου .Στις ζωές τους που κυλούν πλέον παράλληλα ξυπνούν φαντάσματα από το παρελθόν τους , μορφές που τους στοιχειώνουν , πάθη που τους οδηγούν στην αυτοκαταστροφή . Ο B παγκόσμιος πόλεμος εμφανίζεται ως δίνη που ανατρέπει τη νωθρή καθημερινότητά τους , ενώ τα επαναστατικά κινήματα της εποχής σπρώχνουν τους ήρωες σε καινούργιες επιλογές και αποφάσεις. Το τέλος είναι μια έκπληξη για τον αναγνώστη. Η Πέρσα Κουμούτση μ΄αυτό το μυθιστόρημά της αποδεικνύει την δεξιοτεχνία της στην αφηγηματική γραφή , την μυθοπλαστική της ικανότητα αλλά και την βαθιά γνώση της ανθρώπινης ψυχολογίας . Μας δίνει λοιπόν ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα με ανατροπές , πληθώρα ιστορικών στοιχείων που αφορούν το καθημερινό φόντο της εποχής και διαβάζεται απνευστί . Για τους λάτρεις βέβαια της Αλεξάνδρειας αποτελεί μια τρυφερή υπενθύμηση μιας πόλης που αιωρείται ως αντικατοπτρισμός αλλά και ως ένα μακρυνό φως που αχνοφέγγει πίσω από τις λέξεις.

4 comments:

Πέρσα Κουμούτση said...

Κατερίνα μου, μόλις τώρα διάβασα την παρουσίαση του «Καφέ Κλεμέντε» στο μπλογκ σου και δεν έχω λόγια να εκφράσω τη χαρά και την ευγνωμοσύνη μου. Τα κολακευτικά σου λόγια για το βιβλίο αλλά και για το σύνολο της δουλειάς μου με ενθαρρύνουν, μου δίνουν το κουράγιο να συνεχίζω στο δύσκολο αυτό και συχνά δύσβατο (όπως θα ξέρεις και εσύ και ίσως καλύτερα από εμένα) μονοπάτι που επιλέξαμε και οι δυο. Εύχομαι κάθε επιτυχία στο «Ρεσάλτο» και στο νέο μυθιστόρημά σου «Ο μονόφθαλμος» που με περιμένω, με αγωνία την έκδοση και την κυκλοφορία του.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΙΖΩΝΗ said...

Πέρσα μου , το αξίζεις.Έχεις πολύ μεγάλο έργο και πολύ αξιόλογο. Καλοτάξιδο να είναι το καφέ Κλεμέντε

Νίκος Διακογιάννης said...

Καλοτάξιδο να είναι το νεό βιβλίο της Πέρσας. Κι εγώ θυμάμαι πόσο ταξίδεψα με το προηγούμενο, το "Δυτικά του Νείλου".

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΙΖΩΝΗ said...

Nai,αξίζει Νίκο μου .Ρίξτο μια ματιά μήπως σ΄ενδιαφέρει.