ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Μια άλλη πόλη μέσα στην πόλη – Ποιήματα της Θεσσαλονίκης
Επιμέλεια: Κατερίνα Καριζώνη //
Συμμετέχουν με αλφαβητική σειρά οι ποιητές και ποιήτριες της Θεσσαλονίκης:ΑΔΑΛΟΓΛΟΥ ΚΟΥΛΑ // ΓΡΑΜΜΕΝΟΣ ΤΑΚΗΣ // ΚΑΠΛΑΝΗ ΒΙΚΤΩΡΙΑ // ΚΑΡΑΚΟΚΚΙΝΟΣ ΑΝΤΡΕΑΣ // ΚΑΡΑΤΖΟΓΛΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ // ΚΑΡΙΖΩΝΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ // ΚΕΝΤΡΟΥ-ΑΓΑΘΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ // ΛΟΥΚΙΔΟΥ ΕΥΤΥΧΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ // ΜΠΑΚΟΝΙΚΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ // ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΤΟΛΗΣ // ΣΑΜΑΡΑ ΖΩΗ //Φωτογραφίες του Παναγιώτη ΠαπαθεοδωρόπουλουΣχόλια – σύνθεση: Χλόη Κουτσουμπέλη
Υπάρχει μία πόλη αρχαία, μια πόλη καινούργια. Ποιήματα που ανασαίνουν και την στοιχειώνουν. Υπάρχουν οι ποιητές που την κατοικούν.
ΙX
Ξέρω μια πόλη όπου εις πείσμα των καιρών
νεράιδα κατοικεί
ποταμοί την περιβάλλουν
οι μάστορες όμως χαράζαν καράβια
και τ” αρχικά τους στα κεραμίδια
ψυχή μου, ψυχή μου φωνάζει
ανάμεσα στα κυπαρίσσια ο ήλιος
και χαριεντίζεται με το φεγγάρι
και με τα αίματα.
Παράξενοι προσανατολισμοί των αξόνων
και των ανέμων της πόλης.
Ένα παλτό μες στη βροχή με χωροφυλάκους τριγύρω.
Έγινε η φωνή ιδεογράμματα.
Και η καλοσύνη της αγίας
που στην πόλη κατοικεί
το κακό αγνοεί
και συ ψυχή της ψυχής μου έγινες
ένα χρυσό μενταγιόν με Φαέθοντα.
νεράιδα κατοικεί
ποταμοί την περιβάλλουν
οι μάστορες όμως χαράζαν καράβια
και τ” αρχικά τους στα κεραμίδια
ψυχή μου, ψυχή μου φωνάζει
ανάμεσα στα κυπαρίσσια ο ήλιος
και χαριεντίζεται με το φεγγάρι
και με τα αίματα.
Παράξενοι προσανατολισμοί των αξόνων
και των ανέμων της πόλης.
Ένα παλτό μες στη βροχή με χωροφυλάκους τριγύρω.
Έγινε η φωνή ιδεογράμματα.
Και η καλοσύνη της αγίας
που στην πόλη κατοικεί
το κακό αγνοεί
και συ ψυχή της ψυχής μου έγινες
ένα χρυσό μενταγιόν με Φαέθοντα.
ΤΑΚΗΣ ΓΡΑΜΜΕΝΟΣ
ΕΝΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΠΟΙΗΜΑ
Τα σπίτια έρπουν
μες στη νύχτα και μας ψάχνουν
κάθε φορά που αργούμε να επιστρέψουμε
ένα σπασμένο άγαλμα
στέκει στην εξώπορτα
κρατάει μια λάμπα θυέλλης
που αργοσβήνει
γύρω του πετούν φύλλα ξερά
από παλιούς κήπους
που χωνεύουν στην ομίχλη.
Τα σπίτια έρπουν
μες στη νύχτα και μας ψάχνουν
κάθε φορά που αργούμε να επιστρέψουμε
ένα σπασμένο άγαλμα
στέκει στην εξώπορτα
κρατάει μια λάμπα θυέλλης
που αργοσβήνει
γύρω του πετούν φύλλα ξερά
από παλιούς κήπους
που χωνεύουν στην ομίχλη.
Μητέρα, που πάντα περιμένεις να γυρίσω
ενώ ξέρεις ότι ποτέ κανείς δεν ξαναγύρισε
μην στέλνεις άλλο τα σπίτια να με αναζητούν
μην ετοιμάζεις το τραπέζι για τα αγάλματα
μην ανάβεις εκείνο το απειλητικό
υπογλώσσιο φεγγάρι σου
μην με τρομάζεις με τις μάσκες των νεκρών.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΙΖΩΝΗ
Η συνέχεια εδώ http://fractalart.gr/afieroma-mia-alli-poli-mesa-stin-poli-piimata-tis-thessalonikis/
No comments:
Post a Comment