Οι συγγραφείς αποκαλύπτουν… τα μυστικά τους στον Ε. Ιντζέμπελη
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Κατερίνα Καριζώνη
«Το γράψιμο είναι ένα είδος τεχνητής αναπνοής, αυτοθεραπείας, ισορροπίας, μια αντίσταση στη φθορά και στο θάνατο, αν και η αντίσταση αυτή αποτελεί κατά τη γνώμη μου φενάκη... Γράφω τέλος γιατί νιώθω ότι παίζω ρουλέτα με το τίποτα. Κι αυτό το θεωρώ ένα πολύ συναρπαστικό παιχνίδι».
Γράφω για να κρατήσω τον καιρό, έτσι άρχιζε κάποτε ένα ποίημά μου κι ίσως αυτός να είναι ένας καλός λόγος για να γράφει κανείς ποίηση. Άλλωστε και η ποιητική έμπνευση λειτουργεί ως μια αιφνίδια σύλληψη της στιγμής που αποτυπώνεται στο χαρτί μέσα από έναν έντεχνο συνδυασμό λέξεων και φιλοδοξεί να νικήσει το χρόνο. Γράφω όμως και για πολλούς άλλους λόγους: όπως για να τακτοποιήσω τις σκέψεις μου, για να επικοινωνήσω με τους άλλους, γιατί δεν μπορώ να πω προφορικά όσα έχω μέσα μου, γράφω ακόμα γιατί δεν ξέρω να ζω αλλιώς, και γιατί το γράψιμο μου πιστοποιεί πως υπάρχω. Το γράψιμο είναι ένα είδος τεχνητής αναπνοής, αυτοθεραπείας, ισορροπίας, μια αντίσταση στη φθορά και στο θάνατο, αν και η αντίσταση αυτή αποτελεί κατά τη γνώμη μου φενάκη. Ποταμοί κειμένων έχουν γραφτεί μέσα στα χρόνια και δεν ξέρεις ποτέ αν και πόσο θα αντέξει το δικό σου κι αν θα ενδιαφέρει κανένα μετά από μερικές δεκαετίες. Γράφω τέλος γιατί νιώθω ότι παίζω ρουλέτα με το τίποτα. Κι αυτό το θεωρώ ένα πολύ συναρπαστικό παιχνίδι. Βέβαια η ανταμοιβή της γραφής είναι ελάχιστη, γι’ αυτό και γράφουμε περισσότερο από μια εσωτερική παρόρμηση και όχι για να κερδίσουμε κάτι. Τουλάχιστον αυτό συμβαίνει μ’ εμένα.Γράφω τρία είδη λόγου: μυθιστόρημα, ποίηση και παραμύθια. Για το κάθε είδος όμως υπάρχουν διαφορετικοί κανόνες γραφής. Για την ποίηση υπάρχει βέβαια ένας τρόπος: να καταγράψεις ακαριαία αυτό που σκέφτηκες ή εμπνεύστηκες. Και μετά να το ξαναδουλέψεις, έτσι ώστε να λειάνεις τις λέξεις και να δημιουργήσεις ένα καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα. Το δεύτερο μπορεί να διαρκέσει καιρό. Για το μυθιστόρημα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Εκεί δεν έχεις χρονικούς περιορισμούς, αλλά χρειάζεται αυτοπειθαρχία, επιμονή, συνεχή και συστηματική απασχόληση, καμιά φορά σε καθημερινή βάση, καθώς το κείμενο πρέπει να είναι μακροσκελές και να πραγματεύεται μια μεγάλη ιστορία. Είναι γνωστό και χιλιοειπωμένο ότι η ποίηση αποτελεί πτήση, αλλά η πεζογραφία πεζοπορία. Εγώ επειδή ασχολούμαι και με τα δύο είδη , συχνά βρίσκομαι σε μια σχιζοφρενική κατάσταση, όπου πετώ και πεζοπορώ ταυτόχρονα. Δηλαδή λέω ιστορίες μέσα απ’ τους στίχους μου και αφηγούμαι τα πεζά μου με τους κανόνες της ποιητικής γραφής. Στο παραμύθι τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Εκεί πρέπει να σκεφτείς αντισυμβατικά, να γράψεις παράλογα πράγματα, αλλά με μια αυστηρή εσωτερική λογική, έτσι ώστε να καταφέρεις να πεις μια κανονική και κατανοητή ιστορία. Το παραμύθι στηρίζεται καθαρά στην έμπνευση, όπως η ποίηση, αλλά χρειάζεται και την αφήγηση. Δηλαδή δουλεύει και με τις δυο τέχνες, αλλά και με την αυστηρότητα των μαθηματικών εξισώσεων. Για μένα βέβαια όλη η λογοτεχνία στηρίζεται στα μαθηματικά, είναι τα μαθηματικά των λέξεων, υποσυνείδητα οι συγγραφείς λύνουμε ασκήσεις πίσω απ’ τις γραμμές των κειμένων μας. Ίσως τα μαθηματικά όμως να βρίσκονται πίσω απ’ όλες τις τέχνες. Επίσης ήθελα να σημειώσω κάτι ακόμα για το μυθιστόρημα. Επειδή γράφω ιστορικά μυθιστορήματα, μεγάλη σημασία έχει για μένα και η μελέτη της ιστορίας και η διαχείρισή της μέσα στην πλοκή της υπόθεσης. Αυτό είναι πάντα το μεγάλο στοίχημα σε κάθε καινούργιο μου βιβλίο. Ο κίνδυνος είναι διττός, το βιβλίο να μη γίνει ιστορικό δοκίμιο, αλλά και η ιστορία να μην έχει ιστορικές ανακρίβειες και κενά.
Τώρα γράφω ένα μυθιστόρημα που έχει να κάνει με την πειρατεία στο Αιγαίο. Είναι μια μεγάλη και πολυπρόσωπη αφήγηση, όπου αναφέρονται αληθινά περιστατικά που συνέβησαν στις θάλασσες μας τον 17ο αιώνα που θεωρείται ο κατεξοχήν αιώνας της πειρατείας. Πρόκειται για ένα πειρατικό , περιπετειώδες μυθιστόρημα που είναι μεν μυθοπλασία, αλλά στηρίζεται σε ιστορικά γεγονότα. Προηγήθηκε μια μακρόχρονη μελέτη και τρία-τέσσερα βιβλία με πειρατές, όπως το μυθιστόρημα Μεγάλο Αλγέρι, ο Μονόφθαλμος κι άλλες πειρατικές ιστορίες, το μυθιστόρημα ο χάρτης των ονείρων κι ένα ιστορικό λεύκωμα για την πειρατεία και τη Μάνη. Αυτό που γράφω λοιπόν, είναι μια σύνθεση όλων αυτών των στοιχείων που κατάφερα να συλλέξω για το θέμα, ειπωμένα όμως μέσα από τη λογοτεχνική γλώσσα, όπου δεν λείπουν φυσικά οι ποιητικές εικόνες, αλλά και η παραμυθία που συνοδεύει τους ήρωες-πειρατές. Το βιβλίο αυτό αποτελούσε όνειρο πολλών χρόνων και έρχεται να καλύψει ένα κενό στη λογοτεχνία, καθώς δεν υπάρχουν πειρατικά μυθιστορήματα, πλην των κλασσικών. Το δικό μου φιλοδοξώ να είναι μια άλλη μοντέρνα εκδοχή τους και να ρίχνει φως σ’ ένα φαινόμενο που συντάραξε τους τελευταίους αιώνες πριν από την ελληνική επανάσταση του 1821.
Βιογραφικό
H Κατερίνα Καριζώνη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε οικονομικά .Είναι διδάκτορας των Οικονομικών Επιστημών του Α.Π.Θ. Έγραψε ποίηση, παραμύθια, διηγήματα, μυθιστορήματα και ιστορικά δοκίμια-28 βιβλία συνολικά. Μερικά απ’ αυτά είναι: «Τσάϊ και Μυθολογία», «Πανσέληνος στην οδό Φράγκων», «Τα παγώνια της Μονής Βλατάδων», «ο ράφτης Ραντοσλάβ από το 1470», «Ρεσάλτο», τα παιδικά βιβλία: «Χίλιες και μια νύχτες των Βαλκανίων» (Α βραβείο κύκλου παιδικού βιβλίου, 1991), «Ο Σαίξπηρ σε 7+2 παραμύθια», «Η Δίκη των Παραμυθιών», «Το ταξίδι των παραμυθιών», «Mια φορά κι έναν καιρό σ’ ένα ξέφωτο του δάσους», καθώς και τα μυθιστορήματα: «Ο άγγελός μου ήταν έκπτωτος », «Βαλς στην Ομίχλη», «Τσάι με τον Καβάφη», «Μεγάλο Αλγέρι», «Το τραγούδι του ευνούχου», ο «Μονόφθαλμος κι άλλες πειρατικές ιστορίες», «Ο χάρτης των ονείρων», «η πόλη των αθώων» κ.α.
No comments:
Post a Comment