Saturday, June 2, 2007

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΙΖΩΝΗ

H νοικοκυρά στο απέναντι μπαλκόνι

Πολύ τη λυπάμαι τη νοικοκυρά
στο απέναντι μπαλκόνι
όλη τη μέρα σκουπίζει , σφουγγαρίζει
πλένει τα ρούχα με τα δάκρυά της
βάζει τη χύτρα στη φωτιά
και βράζει
τα κόκκαλα των ημερών που πέρασαν
ξεπαγώνει τις νύχτες της
το μεσημέρι θά ΄ρθουν τα εγγόνια της να φαν'
θα΄ρθει και ο πεθαμένος της πατέρας
ρίχνει το χιόνι της ψυχής της στο φαί
σήμερα θα φτιάξει κύκνο με διαμάντια
και τούρτα με σταφίδες και απόγνωση
θα φτιάξει και λίγο παγωτό απ΄ τις πληγές της
μετά θ΄αποσυρθεί μέσα στη ρόμπα της
κι εκεί θ΄αρχίσει να καρικώνει πλάι στη λάμπα
θα καρικώνει πάλι αμίλητη ως το πρωί
τις μακρυές χειμωνιάτικες κάλτσες
του άντρα της.

Πολύ τη λυπάμαι
τη νοικοκυρά στο απέναντι μπαλκόνι
και κάποια μέρα σκέφτομαι να τη σκοτώσω.

1 comment:

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... said...

Ανακυκλώνει η λύπη τη μορφή μας
σαρκοβόρες μας απλώνει εικόνες στο παράθυρό
και καθώς
τα ρούχα τα απλωμένα ανέμελα μαζεύουμε κάθε απόγευμα
μία μία γραπώνονται
απ’ τα’ απλωμένα μανίκια
και μας αγκαλιάζουν.