ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΙΖΩΝΗ

Ο τραπεζίτης

΄Εβρεχε πάλι απόψε
έριχνε μια καταρρακτώδη βροχή
κι εγώ είχα κρυφτεί μέσα στα ποιήματα
εσύ έτρεχες μακριά , πολύ μακριά
μέσα σε λασπωμένη μαύρη άμαξα
που την έσερναν λύκοι
να προλάβεις τις τράπεζες του τίποτα
όπου όλα τοκίζονται
όσα είναι σημαντικά
κι όμως δεν φαίνονται
κι άλλα που λάμπουνε σαν τον χρυσό
μα δεν υπάρχουν.

Κάποιος με σιδερένιο κεφάλι
σε περίμενε στην πόρτα της τράπεζας
κρατώντας έναν φανό oμίχλης .
Τά΄βλεπα όλα καθαρά
και σούστειλα γραφή
"άμα σου τάξει δάνεια ,να μη τα δεχτείς
κι αν τα δεχτείς , να τα σκορπίσεις
κι αν τα σκορπίσεις, μη τα λυπηθείς
γιατί ο τραπεζίτης είναι ο θάνατος
και η ζωή κεφάλαιο
που δεν μπορείς να δανειστείς
κι οι τόκοι χρόνια που σου αφαιρεί αλύπητα
και συμπεράσματα που πνίγονται στα δάκρυα.