Στην αρχή ήταν το χάος
κι ένα μεγάλο τραπέζι
στρωμένο μ΄ ένα εκθαμβωτικό τραπεζομάντηλο
πάνω του υπήρχαν σαράντα κρυστάλλινα ποτήρια
σαράντα αγριόκυκνοι
κατέβαιναν από τον ουρανό
και γίνονταν ωραίοι έφηβοι
έπιναν σιωπηλοί νερό απ΄τα ποτήρια
και περνούσαν τα χρόνια.
Μια μέρα ένα ποτήρι έσπασε με θόρυβο
'ετσι γεννήθηκε η μοναξιά του διψασμένου.
Το άλλο πρωί οι έφηβοι
έφυγαν με στρατιωτικά καμιόνια.
αφιερωμένο στον φίλο μου Περίπλου
ή Νοτικό από την ΚΡΉΤΗ
4 comments:
στην ούγια του καλοκαιριού
ένα ποτήρι υψωμένο σε πρόποση απομένει
ανεμίζει σα σημαία την ανάγκη
στάζει λίγο στο χρώμα το χακί του παντελονιού
δεν ξεδιψάει πια εκείνο
ίσως δρόμος άλλος να μη μένει
από κείνον της μεταγωγής
Σαράντα αγριόκυκνοι
απ' του ουρανού το στρώμα
έφηβοι εγενήκανε
πήραν ψυχή και σώμα
........................
σε ένα τραπέζι με χάρες
εκεί εκοινωνούσαν
τη πίκρα δε γνωρίζανε
με τη χαρά γλεντούσαν
..........................
Μα τα ποτήρια ήταν λειψά
έσπασε το δικό μου
και η μοναξά γεννήθηκε
και κατοικεί εντός μου..
..........................
Απ τη μοναξά εδίψασα
κολλήσανε τα χείλη..
ούτε νερό μου πρόσφερες
ούτε φιλί στα χείλη..
.......................
τώρα.. ντυμένος στο χακί
πενθώ τη ερημιά μου
και καρτερώ στην άνοιξη
να ανθίσουν τα κλαδιά μου .
Άπλα.. αφιερωμένο στην φίλη Κατερίνα
Ηρακλης ''Περιπλους''η Νοτιος''
αυτοσχέδιες
Κατερίνα ..Συγνώμη ξέχασα να σου πω ΕΝΑ μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!
Νά 'σαι καλά Περίπλου μου .Το αξίζεις.
Κι εσύ ηχε μου κάνεις άλματα στην ποίηση απ΄ ό,τι βλέπω.Όπου νάναι βγαίνουν και τα δικά μου ποιήματα.
Post a Comment