ΜETAMOΡΦΩΣΕΙΣ

Μέσα  μου  υπάρχει   κρυμμένο  ένα   σπίτι

Όπου   κατοικώ  εδώ  και  χρόνια 

Έχει  χίλια  δωμάτια  που  χωρούν  στην  μια  παλάμη

Κι   άλλοτε  διαστέλλονται  και  σε  καταπίνουν  

Εκεί  ζουν  σιωπηλά  τα είδωλά  σου     

Πίσω   οι   πόρτες  που  ανοιγοκλείνουν

σαν  τα βλέφαρα

μεσα  σε διαμαντένιους  εκτυφλωτικούς  καθρέφτες

κι άλλους φτιαγμένους  από παγωμένα δάκρυα

Σ΄ ένα   απ΄τα χίλια  δωμάτια περιμένεις

Με  σάρκα  και  οστά  και  βελουδένιο  ένδυμα    

Παίζεις  πιάνο  για  να  σ΄ ακούσω

 Κάθε απόγευμα  

Κι  άλλοτε  κατεβαίνεις μελαγχολικός   

Στον  κήπο

 πετάς   τα  ρούχα  και

μεταμορφώνεσαι  σε   κύκνο

ή  σ΄ ένα γέρικο  λιοντάρι  που  πεθαίνει.

κι   ύστερα  γίνεσαι  ένας  ξαφνικός αστείος  λόξυγκας

 κι  ύστερα  γίνεσαι  ένα  μοιραίο  λάθος  μες  στα  κύτταρα.